بخش هفتم: سلیمانی پس از شهادت – آزمون وفاداری و تداوم میراث «قسمت دوم»
واحد سیاسی
جنگ روایت‌ها؛ تلاش دشمن برای تحریف مکتب سلیمانی
پس از شهادت سپهبد حاج قاسم سلیمانی، جبهه استکبار و رسانه‌های وابسته به آن، پروژه‌ای چندلایه را برای مصادره یا تحریف چهره و اندیشه او آغاز کردند. هدف اصلی این پروژه، تهی‌کردن سلیمانی از آن بُعد اعتقادی و استراتژیکی بود که او را به کابوسی برای قدرت‌های استعمارگر تبدیل کرده بود. در این جنگ روانی، دو روش به‌کار گرفته شد:
نخست، ارائه تصویری تقلیل‌یافته از او به‌عنوان یک فرمانده صرفاً میدانی و محلی، تا نقش جهانی و تفکر تمدنی‌اش نادیده گرفته شود. دوم، تلاش برای جداسازی نام و یاد او از محور مقاومت و انقلاب اسلامی، تا پیوند هویتی میان سلیمانی و مسیر ولایت از بین برود.
مقابله ایران با تحریف‌ها
جمهوری اسلامی با درک این تهدید نرم، از همان ابتدا اقدامات گسترده‌ای برای تثبیت روایت اصیل از سلیمانی انجام داد. تأکید رهبر انقلاب بر «مکتب سلیمانی» نقطه عطف این مقابله بود. این تعبیر، سلیمانی را نه یک فرد، بلکه یک جریان فکری و عملیاتی معرفی کرد که می‌تواند نسل‌های آینده را بسازد. تولید مستندها، انتشار خاطرات همرزمان، برگزاری همایش‌های بین‌المللی، و نام‌گذاری مراکز و خیابان‌ها در داخل و خارج از کشور، همه بخشی از این راهبرد بود.
در جبهه منطقه‌ای نیز، حضور تصاویر و نام سلیمانی در خیابان‌های بغداد، بیروت، دمشق، صنعا و غزه، نه‌تنها نشانه وفاداری ملت‌ها به اوست، بلکه اعلام رسمی شکست پروژه فراموشی و تحریف است. امروز، حتی در میان ملت‌هایی که مستقیماً در جبهه مقاومت حضور ندارند، نام سلیمانی با مفاهیمی چون عزت، ایستادگی و عدالت‌خواهی پیوند خورده است.
میراث سلیمانی در عرصه میدانی
سلیمانی در طول حیاتش شبکه‌ای از روابط میدانی میان نیروهای مقاومت ایجاد کرد که امروز، با وجود فقدان حضور فیزیکی‌اش، همچنان فعال و مؤثر است. این شبکه، بر پایه اعتماد متقابل، تجربه مشترک و هدف واحد شکل گرفت و توانست در بحران‌های پس از شهادت، همچون فتنه‌های سیاسی عراق یا فشارهای میدانی در سوریه و لبنان، انسجام خود را حفظ کند. این استمرار، نشانه زنده بودن مکتب سلیمانی در عمل است، نه فقط در یاد و خاطره.
سلیمانی؛ الهام‌بخش فراتر از مرزها
یکی از ابعاد کمتر پرداخته‌شده، تأثیر معنوی سلیمانی بر جنبش‌های آزادی‌بخش در خارج از منطقه غرب آسیا است. امروز، در آمریکای لاتین، آفریقا و حتی برخی جوامع غربی، فعالان سیاسی و اجتماعی که با نظام سلطه درگیرند، او را الگویی برای مقاومت سازمان‌یافته می‌دانند. این گستره نفوذ، میراثی است که نه با ترور خاموش شد و نه با تبلیغات منفی کم‌رنگ می‌شود.
آینده‌سازی با مکتب سلیمانی
مسیر پیش رو برای جمهوری اسلامی و نیروهای مقاومت، حفظ پویایی این مکتب و بومی‌سازی آن در نسل‌های جدید است. این امر، نیازمند تلفیق تجربه میدانی و بصیرت سیاسی است؛ همان ترکیبی که سلیمانی را به قهرمانی جهانی تبدیل کرد. پیروزی نهایی، زمانی محقق می‌شود که این مکتب نه‌تنها در عرصه نظامی، بلکه در عرصه‌های علمی، فرهنگی و اقتصادی نیز دست بالا را پیدا کند و الگوی تمدنی خود را بر جهان عرضه کند.
تجلیل ملت‌ها از نام حاج قاسم؛ فراتر از مرزها و نسل‌ها
از همان ساعات نخست شهادت، موجی از سوگ و احترام در سراسر منطقه و جهان به راه افتاد. در کوچه‌ها و خیابان‌های بغداد، نجف، بصره، دمشق، بیروت، غزه و صنعا، پوسترهای بزرگ حاج قاسم بر دیوارها نقش بست و پرچم‌های مقاومت در کنار تصویرش برافراشته شد. این حضور، صرفاً یک ادای احترام نبود؛ بیانیه‌ای عمومی و بی‌واسطه از ملت‌ها بود که اعلام کردند او را نه‌فقط به‌عنوان فرمانده ایران، بلکه به‌عنوان مدافع خون فرزندانشان، حامی حرم‌هایشان و پاسدار عزتشان می‌شناسند.
در لبنان، مادران شهدا، نام حاج قاسم را در کنار نام فرزندانشان بر زبان می‌آورند؛ در سوریه، رزمندگان روستاهای آزادشده، او را “امین الدم” می‌خوانند؛ در عراق، عشایر جنوب و وسط کشور، مجالس یادبودش را همچون عزای بزرگان خود برپا کردند. حتی در یمن، جایی که حاج قاسم هرگز به‌صورت مستقیم پا نگذاشت، پرچم‌ها و شعارهایش در میدان‌های صنعا برافراشته شد تا پیوند قلب‌ها با او آشکار شود.
بازتاب جهانی انتقام سخت
عملیات موشکی ۱۸ دی ۱۳۹۸ علیه پایگاه عین‌الاسد، که به‌عنوان پاسخ مستقیم به ترور حاج قاسم انجام شد، موجی از بازتاب رسانه‌ای و سیاسی در سطح بین‌المللی برانگیخت. برای نخستین بار، یک کشور در قلب منطقه، با شلیک موشک‌های بالستیک، بزرگ‌ترین پایگاه آمریکا در عراق را هدف گرفت، بی‌آنکه از تهدیدات واشنگتن بیمی به خود راه دهد. این عملیات، نه فقط به‌عنوان اقدام تلافی‌جویانه، بلکه به‌عنوان پیام وفاداری جمهوری اسلامی به خون فرمانده‌اش در تاریخ ثبت شد.
در سراسر جهان، رسانه‌ها و تحلیلگران اعتراف کردند که این پاسخ، موازنه روانی و نظامی در منطقه را تغییر داد و نشان داد که راه حاج قاسم با قدرت ادامه خواهد یافت. کشورهای همسو با محور مقاومت، این حمله را نمونه عملی همان استراتژی بازدارندگی دانستند که حاج قاسم سال‌ها برای آن تلاش کرده بود.
