محور چهارم: تحلیل کرونولوژیک از تاثیر اقدامات یمنی‌ها در تنگه باب‌المندب بر روند جنگ «قسمت دوم»
واحد سیاسی:
◾ روز یازدهم: نقطه فروپاشی لجستیکی
رویداد: گزارش‌های نظامی از نیاز فوری پایگاه‌های آمریکایی در خلیج فارس به تدارکات دریایی سوخت و مهمات، همراه با کاهش کارایی عملیات هوایی آمریکا.
پاسخ یمن:
تشدید هدف‌گیری کشتی‌های عازم بنادر سعودی، از جمله اصابت به یک نفتکش نظامی در راه بحرین.
اجرای عملیات رهگیری با استفاده از قایق‌های تندرو پشتیبانی‌شده با موشک‌های ضدکشتی، که دو کشتی را مجبور به عقب‌نشینی کرد.
پخش ویدئوهایی از طریق رسانه‌های یمنی که لحظات هدف‌گیری را نشان می‌داد، همراه با پیام‌های تعبوی به مردم ایران: «صنعا با شما تا پیروزی است.»
تأثیر: تسریع در عقب‌نشینی تاکتیکی برخی کشتی‌های آمریکایی و بریتانیایی از خط مقدم، با افزایش فشارها در پنتاگون برای بازنگری در سودمندی تشدید، به‌ویژه که گزارش داخلی نشان داد «تهدید یمنی در باب‌المندب بزرگ‌تر از حد انتظار است.»
◾ روز دوازدهم: تثبیت معادله بازدارندگی دریایی
رویداد: اعلام تهران از دستیابی به پیروزی سیاسی و نظامی، با نشانه‌هایی از عقب‌نشینی آمریکا از تشدید به دلیل خسارات لجستیکی و فشار بین‌المللی.
پاسخ یمن:
اعلام تعلیق مشروط عملیات نظامی در تنگه باب‌المندب، با حفظ حق پاسخ در صورت تجدید تهاجم
روز سیزدهم: تقویت وحدت عقیدتی
رویداد: برگزاری نشست اضطراری ایران با رهبران محور مقاومت در تهران برای ارزیابی نتایج نبرد و تدوین برنامه‌های آینده.
پاسخ یمن:
اعزام هیأتی بلندپایه از صنعا به تهران برای تأیید همبستگی و بحث درباره تقویت هماهنگی نظامی و لجستیکی.
راه‌اندازی کارزار رسانه‌ای با عنوان «از باب‌المندب تا قدس»، که نقش یمن در حمایت از ایران و فلسطین را برجسته کرد.
سازماندهی راهپیمایی‌های مردمی در صنعا و الحدیده با شعار «وحدت محور»، که صدها هزار نفر در آن شرکت کردند.
تأثیر: تقویت پیوندهای عقیدتی و عملیاتی میان یمن و ایران، و تأیید جایگاه یمن به‌عنوان شریکی برابر در محور. این امر روحیه ملت‌های محور را بالا برد و پیامی به دشمن فرستاد که جبهه‌های مقاومت بیش از هر زمان دیگری متحد هستند.
◾ باب‌المندب دیگر تنها یک گذرگاه نیست، بلکه محوری است طی تنها ۱۲ روز، یمن به رهبری انصارالله ثابت کرد که یک تنگه می‌تواند توازن قوا را بر هم زند و نتایج جنگ‌ها را تغییر دهد.
یمن نه زیردریایی‌های هسته‌ای داشت و نه ناوهای هواپیمابر، اما دارایی‌هایش این‌ها بودند:
تصمیمی حاکمیتی و مستقل، که تحت فشار یا دیکته تسلیم نمی‌شود.
قطب‌نمایی عقیدتی ثابت، که به حمایت از مستضعفان و رویارویی با مستکبران هدایت می‌شود.
سلاحی کیفی، که به‌صورت بومی برای زمان‌های دشوار و رویارویی‌های بزرگ توسعه یافته است.
به این ترتیب، تنگه باب‌المندب دیگر تنها یک گذرگاه آبی نیست؛ جایگاهی استراتژیک در معادله بازدارندگی محور مقاومت یافته است. این تنگه به اهرمی جهانی در دستان مستضعفان تبدیل شده که وقتی درِ کرامت بسته می‌شود، باز می‌شود و وقتی خون مقاوم پایمال می‌شود، بسته می‌شود. یمن با این نقش، نه‌تنها از ایران حمایت کرد، بلکه جایگاه خود را به‌عنوان نیرویی غیرقابل چشم‌پوشی در درگیری‌های منطقه‌ای و جهانی بازتعریف کرد.
بررسی سطوح فشار دریایی و پیامدهای استراتژیک آن
سطوح فشار دریایی یمن در جریان جنگ تهاجمی علیه ایران
تنگه باب‌المندب: جبهه‌ای خاموش که ائتلاف صهیونیستی-آمریکایی را به هم ریخت
جنگ صهیونیستی-آمریکایی علیه جمهوری اسلامی ایران صرفاً یک عملیات نظامی گذرا نبود، بلکه نبردی معیاری بود که دشمن در آن قصد داشت مرزهای صبر استراتژیک ایران را آزمایش کند و میزان انسجام محور مقاومت، به‌ویژه در بخش‌های محاصره‌شده آن مانند یمن، را بسنجد.
در قلب این جبهه متصل، دریا به‌عنوان فضایی جدید برای رویارویی ظاهر شد و صنعا از جمله اولین کسانی بود که اهمیت جغرافیای دریایی را به‌عنوان ابزاری برای بازدارندگی در نبردی نابرابر درک کرد.
اول: خوانشی از حساسیت باب‌المندب در زمان جنگ تنگه باب‌المندب شریانی حیاتی در سطح جهانی است که روزانه بیش از ۶ میلیون بشکه نفت، به علاوه محموله‌های نظامی و غیرنظامی عازم دریای سرخ و کانال سوئز، از آن عبور می‌کند. برای ایالات متحده و رژیم صهیونیستی، این گذرگاه:
مسیر پشتیبانی لجستیکی برای اکثر پایگاه‌های خلیج فارس،
پنجره‌ای برای انتقال نظامی فوری در جنگ‌های گسترده،
و کانالی برای تأمین مجدد و استقرار سریع دریایی است.
از این‌رو، هر تهدیدی علیه این گذرگاه در محاسبات غرب برابر با تهدیدی مستقیم علیه زیرساخت لجستیکی و عملیاتی جنگ تلقی می‌شود.
یمن این معادله را درک کرد و به سرعت استراتژی فشاری تدریجی و فزاینده را به کار گرفت که می‌توان آن را به‌صورت زیر تفصیل داد:
دوم: سطوح فشار دریایی یمن
🟥 ۱. سطح حاکمیتی و هشداردهنده: مقدمه‌چینی سیاسی از ساعات اولیه، صنعا شروع به ارسال سیگنال‌های روشنی کرد که نشان می‌داد خارج از معادله پاسخ نیست:
شورای عالی سیاسی یمن حمله به ایران را هدف‌گیری کل محور مقاومت دانست.
وزارت دفاع اعلام کرد که دریای سرخ برای کسانی که در تهران خون می‌ریزند، باز نیست.
سخنرانی سید عبدالملک الحوثی خط قرمزی در باب‌المندب ترسیم کرد.
این مقدمه‌چینی به مثابه سلب مشروعیت از تحرکات دریایی دشمن در تنگه بود و هر حضور نظامی را به موضوعی برای بازخواست و تحرک تبدیل کرد.
🟥 ۲. سطح عملیاتی: اعمال محدودیت‌های دریایی
ایجاد نقاط نظارتی دریایی در امتداد ساحل از الحدیده تا ذباب.
به‌کارگیری پهپادهای دریایی برای مأموریت‌های شناسایی و تأمین امنیت.
ارسال هشدارهای الکترونیکی به کشتی‌های تجاری مرتبط با شرکت‌های حامی تهاجم.
جلوگیری واقعی از عبور کشتی‌های تدارکاتی آمریکایی، که باعث ازدحام در گذرگاه شد.
در این مرحله، ۴۰ درصد از ناوبری عازم پایگاه‌های تهاجم در بحرین و جیبوتی محدود شد، که اختلالی واقعی در جبهه لجستیکی دشمن ایجاد کرد.
