ایران در قلب ژئوپلیتیک جهانی: زمانی که جمهوری اسلامی محور توازن بازدارندگی جهانی می‌شود
نجاح محمد علی، روزنامه‌نگار محقق در امور ایران و منطقه:
گزارش‌های اطلاعاتی آمریکا، هرچند با زبانی هشدارآمیز، به واقعیتی غیرقابل‌انکار اذعان دارند: جمهوری اسلامی ایران امروز در قلب صحنه منازعات بین‌المللی قرار گرفته است، نه به دلیل «تهدید ادعایی» که واشنگتن و متحدانش سعی در به تصویر کشیدن آن دارند، بلکه به این دلیل که ایران نمونه‌ای واقعی از استقلال را به نمایش گذاشته و الگویی نادر از کشوری است که تحت سلطه غرب نیست و از توان بازدارندگی و نفوذ محوری برخوردار است که قواعد بازی را تغییر می‌دهد.
هسته‌ای: از پرونده فشار به اهرم راهبردی
آنچه واشنگتن «تهدید برنامه هسته‌ای ایران» می‌نامد، چیزی جز اعترافی ترس‌آلود به ناکامی آمریکا در متوقف کردن پیشرفت علمی و فناوری ایران نیست. ایران که طبق همان گزارش، از سال ۲۰۰۳ برنامه تسلیحاتی هسته‌ای خود را متوقف کرده، همچنان از طریق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که دست داشتنش در ترور دانشمندان هسته‌ای ایرانی توسط رژیم صهیونیستی اثبات شده، مورد اخاذی قرار می‌گیرد، با وجود اینکه شفافیت آن در مقایسه با دیگر کشورها، از جمله دشمن صهیونیستی، در بالاترین سطح بوده است.
دانش هسته‌ای ایران به معنای مسابقه تسلیحاتی نیست، بلکه پیامی راهبردی برای بازدارندگی است که دشمن را از هرگونه تفکر برای تجاوز مستقیم بازمی‌دارد، در حالی که غرب توانایی مهار نظامی یا امنیتی محور مقاومت را از دست داده است.
محور مقاومت: تهدیدی برای موجودیت استعماری، نه امنیت منطقه
اشاره آمریکا به حمایت ایران از حزب‌الله لبنان، انصارالله یمن و گروه‌های شیعه در عراق، گواهی آشکار بر این است که جمهوری اسلامی نقش طبیعی خود را در حمایت از مستضعفان و مقابله با اشغالگری و استعمار ایفا می‌کند. حضور نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه عامل اصلی تنش است، در حالی که مقاومت در برابر اشغال، پاسخی طبیعی است که نیازی به توجیه ندارد.
آمریکا که اذعان دارد ایران به دنبال درگیری فراگیر نیست، سعی می‌کند حضور نظامی غیرقانونی خود را با جعل اتهام «نیابتی‌ها» توجیه کند. اما حقیقت این است که این گروه‌های مقاومتی بخشی از بافت ملت‌های خود هستند که سلطه را رد کرده و انحصار تصمیم‌گیری امنیتی و سیاسی واشنگتن در منطقه را که دهه‌ها تحمیل شده بود، شکسته‌اند.
زرداخانه بازدارندگی: معادله‌ای جدید در غرب آسیا
وقتی دستگاه اطلاعاتی آمریکا می‌گوید ایران بزرگ‌ترین زرداخانه موشک‌های بالستیک و پهپادها را در منطقه دارد، در واقع به وجود توازن بازدارندگی جدیدی اعتراف می‌کند. این پیشرفت نظامی به زیان کسی نبوده، بلکه سلاحی مشروع برای دفاع است که از حاکمیت محافظت کرده و مانع جنگ می‌شود.
در مقابل، گزارش به ناکامی دشمن در شکستن این بازدارندگی از طریق حملات هوایی یا سایبری اذعان دارد، به این معنا که توانایی ایران در جذب ضربات و پاسخ به آن‌ها، با وجود سال‌ها جنگ ترکیبی، همچنان غیرقابل خدشه باقی مانده است.
ائتلاف‌های شرقی: شکستن محاصره آمریکایی
واشنگتن سعی دارد نزدیکی ایران به روسیه و چین را چالشی برای خود جلوه دهد، در حالی که این در واقع جایگاهی هوشمندانه از سوی ایران در اردوگاه جهانی است که انحصار تصمیم‌گیری آمریکا را رد می‌کند. همکاری با مسکو تنها به اوکراین محدود نمی‌شود، بلکه شامل بازسازی توازن قواست و ایران در قلب این معادله قرار دارد.
همچنین، روابط تهران با چین، کشورهای آفریقایی و حتی کشورهای عربی در خلیج فارس، بیانگر تحرک دیپلماتیک مستقلی است که توازن را به روابط بین‌المللی بازمی‌گرداند و منطقه را از وضعیت اخاذی اقتصادی و سیاسی غرب خارج می‌کند.
تهدیدات سایبری؟ یا پایان برتری غرب!
گزارش از «تهدید سایبری ایران» سخن می‌گوید، در حالی که واقعیت‌ها خلاف آن را ثابت می‌کنند: ایران توانایی‌های سایبری خود را در پاسخ به دهه‌ها جنگ دیجیتال علیه خود توسعه داده و حق دارد پاسخ دهد. حملات سایبری ایران علیه تأسیسات آمریکایی و صهیونیستی، بخشی از جنگ دفاعی هوشمند است که انحصار فناوری اطلاعات در دست غرب را شکسته است.
حتی سخن گفتن از عملیات «نفوذ در داخل آمریکا» شکنندگی ساختار اجتماعی و سیاسی آمریکا را آشکار می‌کند و تأیید می‌کند که ایران، با نظام رسانه‌ای و امنیتی خود، قادر است با ابزارهای غیرمتعارف به عمق دشمن نفوذ کند.
آنچه گزارش نمی‌گوید…
با وجود همه «هشدارهای» واشنگتن، گزارش جرأت انکار یک حقیقت محوری را نداشته است: جمهوری اسلامی با وجود محاصره، همچنان استوار، با وجود توطئه‌ها، قدرتمند و با وجود انزوای ادعایی، تأثیرگذار باقی مانده است. ایران، از طریق متحدانش، روز به روز به بازیگری کلیدی در شکل‌دهی به آینده سیاسی منطقه و جهان تبدیل می‌شود.
در مقابل این صعود، گزینه‌های غرب به تحریک، تحریم و گزارش‌های اطلاعاتی محدود شده که نه تنها ملت‌های منطقه را نمی‌ترساند، بلکه به آن‌ها تأیید می‌کند که ایران همچنان رشته‌های رویارویی را در دست دارد و در نردبان تأثیرگذاری بالا می‌رود.
📌 بنابراین، گزارش اطلاعاتی آمریکا در سال ۲۰۲۵، هرچند در ظاهر هشدارآمیز به نظر می‌رسد، اما ناخواسته اعتراف می‌کند که ایران به عددی دشوار و غیرقابل چشم‌پوشی تبدیل شده و پروژه مقاومت همچنان زنده و تأثیرگذار در توازن قوای جهانی است.
