رژیم نامشروع صهیونیستی: جنایتی مداوم علیه بشریت… و غزه‌ی زخمی، نماد پایداری ابدى
نجاح محمد علی، روزنامه‌نگار محقق در امور ایران و منطقه:
وجود رژیم صهیونیستی در سرزمین فلسطین، هرگز چیزی جز تجسدی زنده از پروژه استعماری غرب در منطقه نبوده است. رژیمی حرامزاده، بی‌ریشه در زمین، و بی‌مشروعیت در وجدان انسانی. با شمشیر برپا شد، با آتش بمب‌ها حفاظت شد، و چون توموری سرطانی در قلب امت اسلامی کاشته شد تا خنجری در پهلوی آن و نوک پیکانی در پروژه سلطه بر ملت‌ها باشد.
از تأسیس آن بر ویرانه‌های خانه‌های فلسطینی در فاجعه ۱۹۴۸ (نکبه)، تا تجاوزهای مکرر به غزه، کرانه باختری و قدس، و از اشغال لبنان در سال ۱۹۸۲ تا زنجیره‌ای از ترورها و کشتارهای جمعی در صبرا و شتیلا، قانا، جنین و خان‌یونس، این رژیم بارها ثابت کرده که خارج از چهارچوب انسانیت است. اما آنچه امروز در غزه انجام می‌دهد، حتی از قاموس جنایات کلاسیک نیز فراتر رفته و در زمره نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده قرار می‌گیرد.
غزه؛ زخمی که هرگز التیام نمی‌یابد
غزه از یک منطقه جغرافیایی محصور بین دریا و سیم‌خاردار، به نماد درد فلسطین و تجلی عزت و ایستادگی در برابر یکی از خون‌ریزترین ماشین‌های قتل عصر مدرن بدل شده است. غزه تنهاست، جز خدا یاوری ندارد، اما از زیر آوارها پس از هر تجاوز برمی‌خیزد و رؤیاهای خود را بر خون کودکانش و فریاد زنانش می‌سازد.
غزه اکنون به میدان آزمون اخلاقی برای کل بشریت تبدیل شده است. آن‌که در برابر ذبح کودکان، گرسنه نگاه داشتن غیرنظامیان، تخریب بیمارستان‌ها، و قطع برق و آب از دو میلیون انسان ساکت می‌ماند، دیگر نمی‌تواند ادعا کند که مدافع حقوق بشر یا صاحب وجدانی بیدار است.
تجاوزی بی‌پایان… و کشتارهایی بی‌وقفه
هر تجاوز صهیونیستی به غزه از الگوی ثابتی پیروی می‌کند: بمباران سنگین، قتل‌عام دسته‌جمعی، آوارگی اجباری، نابودی زیرساخت‌ها، و هدف‌گیری مستقیم غیرنظامیان. اما تفاوت تجاوز اخیر در آن است که رژیم صهیونیستی تنها به استفاده از قدرت نظامی اکتفا نکرد، بلکه شیوه‌های جدیدی برای کشتار تدریجی در پیش گرفت: از جمله گرسنه نگاه داشتن عمدی، قطع برق و آب، محروم‌سازی کودکان از غذا و دارو، و جلوگیری از ورود کمک‌های انسان‌دوستانه.
تصاویر منتشرشده از غزه امروز، تنها تداعی‌کننده صحنه‌های جنگ نیستند، بلکه ما را به دوران قرون وسطایی محاصره بازمی‌گردانند: بیمارستان‌هایی بدون سوخت، کودکانی که در آستانه بیمارستان‌ها جان می‌دهند، خانواده‌هایی که زمین را برای یافتن آب می‌کاوند، و صف‌هایی چندساعته برای تکه‌ای نان.
سلاح گرسنگی: جنایت پنهان
در بسیاری از درگیری‌های معاصر، دیگر جنگ‌ها تنها با هواپیما و تانک اداره نمی‌شوند. مواد اولیه بقا نیز خود به سلاحی برای مرگ بدل شده‌اند. زمانی که غذا ممنوع می‌شود، دارو محاصره می‌گردد، و سوخت اجازه ورود نمی‌یابد، غیرنظامی خود به هدف مستقیم تبدیل می‌شود و گرسنگی به سلاحی مرگبار همچون بمب تبدیل می‌گردد.
این دقیقاً همان چیزی است که امروز در غزه رخ می‌دهد. رژیم صهیونیستی با تأیید ضمنی غرب و سکوت جهان عرب، بیش از هجده سال است که غزه را محاصره کرده و اجازه ورود هیچ‌یک از لوازم حیاتی زندگی را نمی‌دهد: از تجهیزات پزشکی تا قطعات یدکی، از کتاب تا سیمان، از دارو تا غذا.
امروز، و در پی تشدید تجاوزات، سازمان‌های بین‌المللی متعددی زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند و از فاجعه‌ای انسانی هشدار داده‌اند که جان بیش از ۲.۲ میلیون انسان را تهدید می‌کند.
هشدار نهادهای بین‌المللی
در گزارشی مشترک، نهادهایی همچون:
• دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA)
• آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی (آنروا)
• سازمان اوکسفام
• سازمان نجات کودکان (Save the Children)
از وخامت اوضاع انسانی در غزه خبر داده‌اند. آن‌ها تأکید کرده‌اند که بیش از ۹۰٪ از ساکنان غزه به سختی می‌توانند غذای کافی تأمین کنند و هزاران کودک در معرض خطر مرگ ناشی از گرسنگی قرار دارند.
جاناتان ویتال، رئیس دفتر هماهنگی امور بشردوستانه در سرزمین‌های فلسطینی، با صراحتی بی‌سابقه اظهار داشت:
«آنچه در غزه می‌گذرد فقط گرسنگی نیست، بلکه سیاستی برنامه‌ریزی‌شده برای گرسنگی دادن عامدانه است.»
این‌گونه اظهارات به‌روشنی نشان می‌دهد که جهان از آنچه در غزه می‌گذرد آگاه است… اما تصمیم گرفته که سکوت کند.
تخریب نظام بهداشت و درمان
افزون بر گرسنگی، رژیم صهیونیستی عامدانه به نابودی کامل نظام سلامت اقدام کرده است. ده‌ها بیمارستان هدف قرار گرفته‌اند، صدها آمبولانس منهدم شده‌اند، و مراکز تولید برق که بیمارستان‌ها را تغذیه می‌کردند بمباران شده‌اند. نتیجه: خروج اغلب بیمارستان‌ها از خدمت، ناتوانی در پذیرش مجروحان، و مرگ تدریجی هزاران بیمار بر روی پیاده‌روها.
فراموش نکنیم آن جنایت هولناک که (اگر هنوز وجدانی باقی مانده باشد) وجدان جهان را لرزاند: بمباران بیمارستان المعمدانی در غزه، جایی که صدها زن و کودک پناه گرفته بودند و طی چند ثانیه به تلی از آتش و پاره‌های جسد تبدیل شد.
ارتشی بی‌غیرت… و رژیمی بی‌اخلاق
رژیم صهیونیستی تلاش می‌کند خود را به‌عنوان «تنها دموکراسی خاورمیانه» و ارتش خود را «اخلاق‌مدارترین ارتش جهان» معرفی کند. اما جنایات جنگی و ویرانی‌ها این دروغ بی‌شرمانه را رسوا می‌کنند.
کسی که کودکان را در آغوش مادران‌شان می‌کشد، کسی که اجازه ورود شیرخشک به بیمارستان را نمی‌دهد، کسی که از بمب‌های فسفری و سلاح‌های ممنوعه بین‌المللی استفاده می‌کند، ارتشی قاتل است، نه ارتشی با شرف.
رهبران سیاسی این رژیم نیز با آگاهی کامل جنگ نسل‌کشی را هدایت می‌کنند، در برابر دوربین‌های جهان، با حمایت کامل ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه.
تبانی جهانی… و خیانت عربی
سکوت بین‌المللی از مرز کوتاهی گذشته و به تبانی آشکار تبدیل شده است. چگونه می‌توان توجیه کرد که شورای امنیت هیچ تصمیم الزام‌آوری نمی‌گیرد؟ چگونه کمک‌های انسانی متوقف می‌شوند؟ چگونه می‌توان «دفاع مشروع» را برای رژیمی توجیه کرد که عامدانه غیرنظامیان را می‌کشد و مدارس را بمباران می‌کند؟
برخی از رژیم‌های عربی که امروز با افتخار به عادی‌سازی روابط با دشمن پرداخته‌اند، چه با سکوت و چه با تبانی، در این جنایت دسته‌جمعی علیه غزه شریک هستند. عادی‌سازی‌شان جلوی قتل را نگرفت، بلکه آن را تشویق کرد. سکوت‌شان بی‌طرفی نیست، بلکه خیانت به خون شهدا، به قدس، و به کل امت اسلامی است.
غزه تسلیم نمی‌شود… و مقاومت ادامه دارد
با وجود این حجم از ویرانی، با وجود ناله‌های زخمیان و فریاد کودکان، غزه همچنان استوار است. با هرچه دارد مقاومت می‌کند، در دل گرسنگی می‌جنگد، سلاح‌هایش را از صفر می‌سازد، و در هر نبرد دشمن را غافلگیر می‌کند.
هر موشکی که از غزه شلیک می‌شود، اعلامی است بر نفی ذلت، بر این‌که این سرزمین فروشی نیست، و قدس موضوع مذاکره نیست، بلکه عهدی الهی است که نباید شکسته شود.
مقاومت نه مرده و نه خواهد مرد. نه صرفاً یک گروه نظامی، بلکه فرهنگی ریشه‌دار، روحی جاری در رگ‌های مادران، پدران و کودکان. هر خونی که در غزه ریخته می‌شود، سوختی است برای فردایی با ایستادگی بیشتر و آمادگی بیشتر برای پیروزی.
✳️ آنچه امروز در غزه می‌گذرد، آزمونی نهایی برای انسانیت است. یا در کنار قربانی، مظلوم و سرکوب‌شده می‌ایستی، یا با سکوت و توجیه، در کنار قاتل، ظالم و جنایتکار قرار می‌گیری.
رژیم صهیونیستی امروز یکی از فجیع‌ترین جنایات دوران را مرتکب می‌شود.
اما غزه، با همه زخم‌هایش، حماسه‌ای از پایداری می‌نویسد به نام همه آزادگان جهان.
و فردا، آنگاه که این رژیم سقوط کند ـ همان‌گونه که هر ظلمی در تاریخ سقوط کرده ـ غزه گواه خواهد بود… که نه خم شد، نه خیانت کرد، و نه از حق خود گذشت.
