وقتی بی‌طرفی به همدستی تبدیل می‌شود: عراق، قانون جرم‌انگاری عادی‌سازی، و موضع اخلاقی در برابر رژیم صهیونیستی
نجاح محمد علی، روزنامه‌نگار محقق در امور ایران و منطقه
در جهانی که کلمات همچون موشک‌ها به میدان مقاومت تبدیل شده‌اند، دیگر پذیرفتنی نیست که برخی، خود را پشت نقاب «بی‌طرفی آکادمیک» یا «عینیت تحلیلی» پنهان کنند، در حالی که درباره موضوعی ذاتاً اخلاقی و وجودی مانند مسئله رژیم صهیونیستی سخن می‌گویند. آنچه نگران‌کننده‌تر است، آن است که این نوع بی‌طرفی که برخی نخبگان عراقی به آن تظاهر می‌کنند، به پوششی نرم برای عادی‌سازی و صدایی پنهان به نفع دشمن تبدیل شده است، که کاملاً در تضاد با موضع شرعی، قانونی و اخلاقی عراق قرار دارد.
قانون، جایی برای تفسیر باقی نمی‌گذارد
قانون جرم‌انگاری عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی که در شماره ۴۶۸۰ روزنامه رسمی «الوقائع العراقیه» به تاریخ ۲۰ ژوئن ۲۰۲۲ منتشر شد، کاملاً روشن و بدون ابهام است. در ماده هفتم این قانون آمده است:
«هر کس با رژیم صهیونیستی رابطه برقرار کند یا جاسوسی نماید یا برای این رژیم یا افکار، ایدئولوژی‌ها یا رفتارهای صهیونیستی یا فراماسونی تبلیغ کند، خواه به صورت آشکار یا پنهان، و از هر طریقی از جمله رسانه‌های اجتماعی یا هر ابزار دیگری، به اعدام یا حبس ابد محکوم می‌شود.»
این بدان معناست که هرگونه تبلیغ علنی برای طرح‌های عادی‌سازی یا توجیه‌گرانه برای این رژیم، چه از طریق مقاله، یا حضور رسانه‌ای، یا حتی یک پست فیس‌بوکی، توییت، یا کامنتی در پلتفرم ایکس (توییتر سابق)، به‌وضوح طبق قانون عراق، یک جرم کامل محسوب می‌شود.
عراق و رژیم صهیونیستی: در وضعیت جنگی بدون آتش‌بس
عراق هرگز توافق «رودوس» در سال ۱۹۴۹ – که آتش‌بسی میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی پس از فاجعه اشغال فلسطین بود – را امضا نکرده است. بنابراین، از نظر حقوقی و واقعی، عراق همچنان در حالت جنگ با این رژیم قرار دارد، و هرگونه اقدام به عادی‌سازی، خیانت ملی و عملی خصمانه علیه کشور به شمار می‌آید.
بی‌طرفی در نبرد اخلاق، هم‌پیمانی با دشمن است
فلسفه اسلامی و غربی هر دو بر این نکته توافق دارند که سکوت در برابر ظلم، خیانت است. در اسلام، کسی که در برابر منکر یا باطل سکوت کند، شریک آن محسوب می‌شود، چنانکه در آیات قرآن و احادیث معتبر آمده است. در فلسفه غرب نیز اندیشمندان بزرگی چون هانا آرنت و ژان پل سارتر درباره «جرم اخلاقی امتناع» یا «گناه تماشاگر» نوشته‌اند. پس چگونه می‌توان سکوت برخی «پژوهشگران» عراقی را توجیه کرد که خود را به عنوان «تحلیل‌گران مستقل» معرفی می‌کنند، در حالی که از آنچه “پیروزی‌های” رژیمی اشغالگر می‌نامند، حمایت می‌کنند؟ رژیمی که سرزمین را غصب کرده، کودکان را می‌کشد، مقاومت را هدف می‌گیرد، دانشمندان را ترور می‌کند، و کشورهای دارای حاکمیت همچون عراق، یمن، ایران، سوریه و لبنان را بمباران می‌کند.
ماموران واحد ۸۲۰۰ نمی‌خوابند
آنچه در صفحات تلویزیون از عادی‌سازی فکری و رسانه‌ای می‌گذرد، اتفاقی نیست. صف رسانه‌ای فعالی در کار است که توسط افرادی – بعضاً منتسب به «نخبگان» – اداره می‌شود که در واقع، عوامل واحد ۸۲۰۰ رژیم صهیونیستی هستند؛ بزرگترین واحد اطلاعاتی و جنگ روانی ارتش این رژیم. این افراد برنامه‌هایی دقیق برای تخریب چهره مقاومت و سفیدسازی چهره دشمن اجرا می‌کنند؛ از طریق برنامه‌های به ظاهر سیاسی یا فرهنگی، و گاه با تکرار اصطلاحاتی مشکوک همچون «اسرائیل دموکراتیک» یا «امنیت اسرائیل».
این افراد نه تنها بر اساس قانون صریح عراق باید محاکمه شوند، بلکه به عنوان ابزارهایی در خدمت دشمنی که امنیت ملی و حافظه تاریخی ما را هدف قرار داده، باید تحت پیگرد قرار گیرند. آنان به بی‌طرفی تعلق ندارند، بلکه با سکوت، توجیه و عادی‌سازی، به دشمن خدمت می‌کنند.
عادی‌سازی نرم از طریق تلویزیون‌های عراقی
خطرناک‌تر آن است که این ترویج دیگر در خفا انجام نمی‌شود، بلکه آشکارا از طریق شبکه‌های تلویزیونی عراقی – که برخی از آن‌ها با دستورکارهای خارجی مرتبط‌اند – بازتولید می‌شود. این‌ها سخن از «لزوم بازنگری در روابط با رژیم اشغالگر صهیونیستی» یا «فرصت‌های صلح» یا حتی «تبادلات فرهنگی و دینی» می‌گویند. در حالی که به خوبی می‌دانند چنین سخنانی طبق قانون جرم‌انگاری عادی‌سازی، جرم محسوب می‌شود، اما آن را با وقاحت و بدون هیچ اعتراضی تکرار می‌کنند.
حتی کار به جایی رسیده است که صراحتاً قانون عراق را به چالش می‌کشند و خواستار «تبادلات زیارتی با اراضی مقدسه» می‌شوند؛ سوءاستفاده‌ای فریبکارانه از بند «استثنائات دینی» قانون. در حالی که خواسته اصلی، لغو کامل بندی است که عادی‌سازی با رژیم صهیونیستی را مشروعیت می‌بخشد.
نه به بی‌طرفی در برابر اشغال، آری به ایستادن در کنار امت
آنچه در جریان است، نه مناظره‌ای فکری، نه گفت‌وگویی سیاسی، و نه تحلیلی بی‌طرفانه، بلکه جنگی وجودی است. و «بی‌طرفی» در این جنگ، گزینه نیست؛ بلکه جانبداری پنهان از اشغالگر است. ما در حالی که خواستار اجرای کامل قانون جرم‌انگاری عادی‌سازی هستیم، مردم را نیز به آگاهی، هشیاری و رد این مسیر خطرناک فرامی‌خوانیم، تا هر کس که در لباس علم و تحلیل، پروژه‌ای خیانت‌بار را پیش میبرد، رسوا و محاکمه شود.
زمان آن رسیده است که اشیاء را به نام واقعی‌شان بخوانیم: کسی که برای رژیم صهیونیستی توجیه می‌آورد یا آن را ترویج می‌کند، یک دشمن داخلی است؛ خطری برای عراق، مقاومت آن و هویت آن. و باید همان‌گونه که قانون می‌گوید، و همان‌طور که وجدان می‌طلبد، مجازات شود.
