وفای به عهد و پیمان
دکتر سید مهدی حسینی، دکتری علوم سیاسی از دانشگاه تهران
طنزتلخ جهان کنونی اینجاست که چهل و هفتمین رئیس جمهور یک کشورِ فاقد عمق تاریخی، به ساکنان سرزمینی که هزاران سال بصورت آباء و اجدادی در آنجا سکونت دارند می گوید:
مردم غزه باید بروند. … جل الخالق
اما برای سؤال به چه جرمی؟ هیچ پاسخی ندارد.
دروغ بزرگ دموکراسی غربی بهتر از این گونه پرت و پلا و مفت گویی! برملا نمی شد و به راستی باید گفت مرحبا دونالد جان! که اثبات کردی دموکراسی غربی بزرگترین شوخیِ مسخره ی زمان ماست! …
یکی باید به این شیطان مجسم حالی کنه که طبق حداقل حقوقی که در اعلامیه ی جهانی حقوق بشر تصریح شده از جمله:
ماده 1: حق آزادی و مساوات در برخورداری از حیثیت و حقوق
ماده 11: حق بی گناه محسوب شدن تا زمان اثبات جرم
ماده 13: حق اقامت در کشور و ترک و بازگشت داوطلبانه به آن
ماده 17: حق مالکیت
ماده ی 29: مسئولیت در قبال جامعه ای که رشد آزاد و کامل فرد را میسر می نماید
…
اساسا مبارزه ی نابرابر آن مردم «خصال قهرمانی و حماسی دارد و به خاطر معجزه ای که از دلیری و سرسختی نشان می دهند حیرت و تحسین تمام مردم جهان را برانگیخته اند.»
امروز که ظاهرا شبح جنگ دورشده و شرم و سرافکندگی برای رژیم کودک کش باقی مانده؛ هر انسان آزاد اندیش مشاهده می کند که چگونه:
« این شهر ویران شده و ماتم زده؛ همچنان سرخود را آزادانه بلند نگاه می دارد و مظهر غرور و روح تسخیر ناپذیر مردمانش شده است.» چرا که هر چند به صورت پی در پی و روزانه ماشین جنگی عبری- امریکایی با انواع و اقسام بمباران هوایی و تانک و توپ و … آن را کوبیدند اما دلیرترین فرزندانش به صورت قهرمانانی اسطوره ای و شکست ناپذیر و پیروز مقاومت کردند،
در همین راستا باید گفت:
“به راستی که عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد”
همواره در جامعه ی ایران، تمثیل به مثابه یک عامل برای بازسازی تعارض درونی انسان، جایگاه والایی داشته و به عنوان وسیله ی کمک آموزشی و فکری نقش عمده ای ایفا کرده است.
«جامعه به یک معنی عبارت از مجموع تصوراتی است که اعضای آن، از آن دارند.» بخش عمده ی این تصورات مرتبط با وجدانِ سیاسی اند . …
به گواهی تاریخ، باور ها و امید به آینده عوامل اصلیِ پیداکردنِ هر رفتار شایسته ی انسانی، می باشند، این دو نیروی پیشران توانِ تاب آوری در انسان به چنان اوجی می رساند که قادر شود حتی« از برکت وجود خود؛ تاریخ را متبّرک سازد.»
جهانیان جلوه ای از این شیوه ی تبرک سازی را در مقاومت کم نظیر مردمان غزه و از رهگذر “چوبِ یحیی سنوار ” مشاهده کردند.
در اینجا انگا خدا خواست و عدو سبب خیر شد یعنی دوربین دیجیتال دشمنِ دونِ بدسگال ؛ ناخواسته نمایش این لحظه از رفتار شجاعانه و تبرک سازی تاریخ را نمایش داد! و سبب سازِ اندیشه ورزیِ فهم لرزانه در اهالی تفکر و تأمل شد.
این امر نیاز به مفهوم پردازی دارد:
رفتار پژوهان، تأثیر معنا دار افکار بر رفتار را اثبات کرده اند. ” چوب سنوار” بویژه از حیث نگرش و قاعده! می تواند دریچه جدیدی پیش روی انسان غربیِ تکنیک زده، نیز بگشاید.
«در کلان روال در حال وقوع ، که موقعیت سه گوهر جاویدان( عقل، آزادی و دین) را به افول می کشاند!»:
الف: اساسی ترین باور یحیی سنوار در مورد انسان دنیا و دیگران، چه بود؟
ب: بر کدام رهیافت و روش، با تکه ای چوب! دریچه ای نو برای متن خوانی و تحلیل محتوا و شناخت قواعد عقل، آزادی و دین ساخت؟
هر گاه یک باور، تبدیل به عقلِ سلیمِ بخش بیشتری از جامعه ی بشری در بیاید، به ایمان تبدیل می شود.
از حیث تبیین علمی:
تفکر و تأمل در آن معانی ” شبیهِ فرایند تلاش برای کشفِ رازِ یک شعرِ دشوار” است! ولی چنین تکاپو ومجاهده و سعی و کوششی فراتر ازتلاش برای کشف چرایی و چگونگیِ ارتباطی ذهنی و درونی با سراینده آن شعر است! …
این عظمت فرو نخواهد ریخت، چنان که مری کولریج سروده:
« رؤیا هایی که در سر کودکانشان بود
رؤیاهای مواج و بی شکل و بیهوده
که سایه ای همچون سایه ها بوده اند
و سبک و پوچ به شمار می آمده اند
بجا مانده است .
حال که به برکت فضای مجازی انسان های آزاد اندیش در سرتاسر جهان یکی از چرت و پرت ترین و نامعقولترین اظهارات رئیس جمهور مستکبری که باد به غبغب اندخت وگفت:
مردم غزه باید بروند …
را شندیند ؛ بیش از پیش دریافته اند که مسئله ی اساسی در زندگی سیاسی به “شیوه ی اعمال قدرت” مربوط است و راه رفع هرگونه استبدادی جلوگیری از اعمال قدرت به شیوه ای خود کامه است.
هرچند مجال کشاندن پای افکار عمومی جهان اسلام وآموزه ها و دستورات و رهنمودهای آن در این وجیزه فراهم نیست اما الگوی “پیرویِ و وفا دارانه” از فقیهی شیعی در فرایند نفس گیر پایان دادن به نظام سلطانی و استبداد سیاهِ پسرِ رضاخانی به مثابه یک “مدل مبازره علیه حکومتی ناروا” قابلیت تبیینی بی نظیری را برای تحلیل رویداد ها در کلان روال اکنونیت جهان فراهم می کند.
در همین راستا:
باید بر دوش هایدگر ایستاد و از آن بالا به معنا و مفهوم هستی شناسانه ی افق نگریست، چرا که:
«اندیشه ی هایدگر ابعاد بسیاری از” تاریخ وجود” یا سرگذشت آشکارگی ها و پوشیدگی ها ی آن را در غرب وارسی می کند. » یعنی نگاه پدیدار شناسانه ای که در آن می توان “جایگاه یا پس زمینه ای که چیزها را چنان که می نمایند؛ نشان می دهد.
در این منظر جلوه ی دو موضوع بنیادین؛ خود را تماشایی ترپدیدار می کنند:
- گرچه تنها عده ای اندک سیاستی را ابداع کرده اند؛ اما همه در باره ی آن به قضاوت می پردازند.
- « هیچکس بدون رهبر نباشد، شخص در جنگ و صلح مکلف است چشم به رهبر خود دشته باشد و با وفا داری از او پیروی کند و نفس خویش را چنین آموزش دهد که هرگز در خواب هم نبیند که مستقل[ از او] عمل می کند. »
هر سیاست پژوه دغدغه مند با پیش بینی تحولات در راه ؛ مردم را بر اطاعت از فرامین « مردی متبرک به فضل ایزدی که با قدرت مطلق، خوی فاسد پیدا نکند، مردی که حکمت و فرزانگی و درستی و پاکی ایشان به اثبات رسیده است» فرا خواهد خواند.
یعنی رهبری فرزانه که اکنونیت جامعه ی بشری وکلان روال جاری در جامعه و فرهنگ (جهان اجتماعی) را عمیق و دقیق می شناسد و راه حل مشکلات را «همّت مسئولان متعهد و همراهی ملت متحد» می داند.
بنا بر آموزه های دینی سرپیچی ارز وفای به عهد و پیمن موجب عقوبت اخروی می شود؛ ایضا: تندبادهای عصبی از سوی ملت متحد.
توخود حدیث مفصل بخوان ازحافظه ی تاریخی و شاکله ی رفتاریِ ملت همواره سرفراز ایران!
