یک دستورکار جهانی برای سال‌های ۲۰۲۵–۲۰۲۸: ارتقاء، ارائه و حفاظت از سلامت «قسمت دوم»

تغییرات اقلیمی و سلامت

این هدف راهبردی به تهدید فزاینده‌ای که تغییرات اقلیمی برای سلامت در قرن ۲۱ ایجاد می‌کند پاسخ می‌دهد. تغییرات اقلیمی تعیین‌کننده‌های سلامت را تضعیف می‌کند، ضعف‌ها و آسیب‌پذیری‌های سیستم‌های سلامت را تشدید می‌کند (مثلاً با آسیب مستقیم به تسهیلات و قطع ارائه خدمات)، تهدیدات دیگر به خدمات سلامت را تشدید می‌کند و بار بیماری‌های منتقله توسط ناقل و سایر بیماری‌های حساس به تغییرات اقلیمی را افزایش می‌دهد و نابرابری‌های سلامت را گسترش می‌دهد، به‌طوری‌که گروه‌های آسیب‌پذیر و کشورهای محروم به‌طور نامتناسبی از اثرات مستقیم و غیرمستقیم آن رنج می‌برند.

این هدف، نقش کلیدی WHO و بازیگران حوزه سلامت در تولید و ترویج مداخلات مبتنی بر شواهد برای مقابله با ریسک‌های سلامت مرتبط با تغییرات اقلیمی و تضمین اینکه اقدامات سازگاری و کاهش اثرات آن به سیستم‌های سلامت مقاوم کمک کنند و سلامت و رفاه همه مردم را ترویج دهند، به رسمیت می‌شناسد.

فوریت فزاینده و جنبش سیاسی برای مقابله با تغییرات اقلیمی، فرصت مهمی برای بهبود سلامت است، از طریق اطمینان از سیستم‌های سلامت مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی و محیط زیست پایدار، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و حفاظت از طبیعت، و حفاظت از سلامت در برابر دامنه گسترده‌ای از اثرات کنونی و آینده تغییرات اقلیمی، از جمله جابه‌جایی و از دست رفتن معیشت.

چنین دستورکار تحول‌آفرینی، سلامت و رفاه را در مرکز حرکت برای حفاظت از سیاره و مردم آن و گذار به انرژی پاک‌تر و رژیم‌های غذایی، سیستم‌های حمل‌ونقل و جابجایی سالم‌تر و پایدارتر قرار می‌دهد. با انجام این کار، همچنین هم‌افزایی‌ها در دستورکارهای سازگاری و کاهش تغییرات اقلیمی تسهیل می‌شود (مثلاً سیستم‌های سلامت کم‌کربن می‌توانند مقاومت در برابر تغییرات اقلیمی را تقویت کنند).

این کار سلامت و رفاه را در مرکز تلاش‌ها برای محافظت از افراد در وضعیت‌های آسیب‌پذیر و حاشیه‌ای، از جمله زنان، کودکان و نوجوانان، افراد دارای معلولیت و جوامع بومی، همچنین مهاجران، آوارگان و سالمندان قرار می‌دهد. این دستورکار از رویکرد تقویت‌شده «سلامت واحد» حمایت می‌کند.

نتیجه مشترک ۱.۱: سیستم‌های سلامت مقاوم‌تر در برابر تغییرات اقلیمی، در حال مقابله با ریسک‌ها و تأثیرات سلامت هستند

سیستم‌های سلامت باید قادر باشند پیش‌بینی کنند، پاسخ دهند، بهبود یابند و خود را با شوک‌ها و فشارهای مرتبط با تغییرات اقلیمی تطبیق دهند تا ظرفیت پایداری برای ارائه خدمات ضروری تضمین شود. ریسک‌های مرتبط با تغییرات اقلیمی برای سیستم‌های سلامت و نتایج سلامت و تغذیه به‌طور سیستماتیک ارزیابی و مدیریت خواهند شد، مطابق با حرکت به سمت پوشش همگانی سلامت، رویکرد گسترش‌یافته مراقبت‌های اولیه سلامت و هدف اجتماعی گسترده‌تر سازگاری با تغییرات اقلیمی.

این کار بر اساس و در راستای پیشبرد فعالیت‌های موجود برای تقویت سلامت، آب، بهداشت و تغذیه و سیستم‌های غذایی انجام خواهد شد. تصمیم‌گیری‌های سلامت مبتنی بر اطلاعات اقلیمی ترویج خواهد شد، با توجه به آسیب‌پذیری‌های متمایز و تأثیرات نامتناسب تغییرات اقلیمی بر گروه‌های محروم و همچنین در مناطق و زیرمناطق مختلف، به‌ویژه در کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه .

طرح‌های ملی سازگاری سلامت، مبتنی بر زمینه محلی، طراحی، اجرا و پایش خواهند شد، با مشارکت فعال اجتماعی، به منظور ترویج، حمایت و امکان‌پذیر کردن رفتارهای مناسب و تضمین اینکه سلامت جمعیت در طول زمان در برابر شوک‌ها و فشارهای اقلیمی مقاوم باشد.

این نتیجه شامل مداخلات و نوآوری‌ها درون سیستم‌های سلامت (مثلاً برای ترویج مراکز بهداشتی مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی و پایدار از نظر محیط زیست و نیروی کار توانمند در زمینه تغییرات اقلیمی)، عملکردهای ضروری سلامت عمومی (مثلاً برای ایجاد پایش و پاسخ به بیماری‌ها مبتنی بر اطلاعات اقلیمی، شامل بیماری‌های منتقله توسط ناقل و غذایی) و همکاری با سایر بخش‌ها برای حفاظت از تعیین‌کننده‌های کلیدی سلامت (مثلاً ترویج سیستم‌های آب، بهداشت و غذایی مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی) است.

نتیجه مشترک ۱.۲: سیستم‌ها و جوامع سلامت کم‌کربن در حال مشارکت در بهبود سلامت و رفاه هستند

طرح‌هایی برای کاهش، در حد امکان، ردپای کربنی سیستم‌های سلامت، زنجیره‌های تأمین و خدمات مراقبتی توسعه، شخصی‌سازی و اجرا خواهند شد، با در نظر گرفتن زمینه‌های ملی و محلی مختلف و هماهنگ با اولویت‌های ملی برای گسترش مراقبت‌های اولیه سلامت و پوشش همگانی سلامت، و همچنین تلاش‌های گسترده‌تر برای تاب‌آوری و کاهش تغییرات اقلیمی.

کار بر روی محصولات سلامت هوشمند اقلیمی و زنجیره‌های تأمین حساس به زمینه ترویج خواهد شد.