«غزه… پس از آن چه خواهد شد؟»
حوراء المصری:
غزه، این قطعه جغرافیایی که همواره اشغالگران را به مسخره روزگار بدل کرده است، با صبر و پایداری خود توانست هیمنه را در هم بشکند و نشان دهد هیچ قدرتی قادر به درهم شکستن اراده مردمی نیست.
امروز ۷۰۰ روز از مقاومت غزه در برابر اشغال می‌گذرد، آن هم پس از عملیات «طوفان الاقصی» که شکنندگی رژیم صهیونیستی را آشکار کرد. اما پرسشی که همواره در صحنه مطرح است این است: آیا این پایداری و استقامت ادامه خواهد یافت؟ آیا ممکن است روزی فرا برسد که غزه از میان برود و زیر سلطه رژیم غاصب قرار گیرد؟
«غزه‌ی سرافراز»
از زمان تأسیس رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ با کمک غربی‌هایی که در تقویت و فراهم کردن پوشش سیاسی و نظامی برای آن کوشیدند، اشغالگران توانستند سلطه خود را بر بخش‌های گسترده‌ای از فلسطین بگسترانند. اما برخی مناطق مخالف اشغالگری با صلابت ایستادند و همه فشارهای روانی، نظامی، سیاسی و حتی اقتصادی را به جان خریدند؛ مانند غزه و بخش‌هایی از کرانه باختری.
غزی‌ها قدرت و استقامتی بی‌نظیر نشان دادند. با وجود هزاران شهید، مردم غزه همچنان آیات صبر را زمزمه می‌کنند و در مسیر پیامبران صابر، همچون پیامبر اسلام (ص)، گام برمی‌دارند؛ پیامبری که سخت‌ترین مصائب و پرآسیب‌ترین آزمون‌ها را تجربه کرد و خداوند او را با فرزندان و اهل‌بیت پاکش آزمود.
این همان چیزی است که اندیشه درهم شکستن آنان را غیرممکن کرده است. چگونه ممکن است امتی که در مسیر رسول خود حرکت کرده است، درهم بشکند؟ با این حال پرسش همچنان پابرجاست: این صمود و پایداری تا چه زمانی ادامه خواهد یافت؟
غزه تنها به دلیل ایمان راسخ و یقین استوار به خداوند صبر نکرده است، بلکه آنچه در میدان مقاومت سخت‌جانانه مشاهده کرده نیز به روح آنان صبر و قدرت بخشیده است.
«مقاومت… خنجری در پهلوی رژیم صهیونستى»
مردم غزه تنها به صبر در برابر تجاوز بسنده نکردند، بلکه مقاومتی سرسختانه پدید آوردند که با اشغالگر غاشم می‌جنگد. حماس صهیونیست‌ها را بیش از هر زمان از اندیشه مقاومت ترساند، تا جایی که پروژه نابودی مقاومت در ذهن دشمن پخته شد و به بخش اساسی از راهبرد او بدل گشت.
اما شکل‌گیری مقاومت فلسطینی مرهون جمهوری اسلامی ایران است؛ کشوری که با پشتیبانی از تشکیل محور مقاومت، تهدیدی بزرگ‌تر از هر زمان علیه امنیت رژیم صهیونیستی پدید آورد.
این نیروی بازدارنده، با وجود تفاوت عظیم در موازنه قدرت، با شایستگی کامل معادله‌ای تازه در صحنه فلسطین تحمیل کرد. مقاومت با عملیات‌ها و پیام‌هایش رساند که «هیچ تجاوزی بی‌هزینه نخواهد بود». همین امر رژیم را واداشت با احتیاط بیشتری رفتار کند. زیرا هر حمله‌ای به مقاومت در فلسطین با پاسخی چندجانبه از سوی لبنان، ایران و یمن – که در کنار حماس جبهه‌ای واحد تشکیل داده‌اند – روبه‌رو خواهد شد.
با وجود حمایت محور مقاومت از حماس و مسأله فلسطین، این جریان همچنان با سکوت شرم‌آور و نیز تلاش‌های مذبوحانه برخی طرف‌ها که به دشمن در طرح نابودی مقاومت یاری رسانده‌اند، مواجه است. تا کجا انسانیت سقوط کرده است؟ آیا ممکن است فاجعه غزه هیچ تأثیری بر وجدان جهانیان، به‌ویژه عرب‌های همسو با صهیونیسم، نگذارد؟
«سکوت جهانی و منطقه‌ای»
با وجود همه تلاش‌هایی که مقاومت در غزه می‌کند، این کوشش از پوشش سیاسی و حمایت داخلی کافی بی‌بهره است؛ حمایتی که می‌تواند رژیم را در برابر نیرویی شکست‌ناپذیر قرار دهد. همچنین حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی نیز غایب است. کشتارهای فجیع در غزه با سکوتی خفت‌بار پاسخ داده می‌شود.
غربی‌ها حمایت از رژیم را فرصتی برای تسلط بر خاورمیانه و اجرای آسان طرح‌هایشان دیدند. اما وضعیت منطقه‌ای حتی شرم‌آورتر است؛ مصر، اردن و برخی کشورهای عربی خلیج فارس منافع خود را بر انسانیتشان ترجیح دادند و دست‌بسته در برابر جنایات صهیونیست‌ها علیه مسلمانان ایستادند. فاجعه اینجاست که همین‌ها خود را به سرزمین اسلام منسوب می‌دانند؛ سرزمینی که همواره در دفاع از حق در برابر ظلم و ستم پیشگام بوده است.
آیا ممکن است انسان انسانیت خود را که خداوند به‌عنوان امتیازی ویژه در روح او قرار داده است، در برابر منافع زودگذر دنیوی از دست بدهد؟
«غزه باقی است تا دنیا باقی است»
در پایان، غزه با وجود فشارهای سیاسی و اقتصادی همچنان با سربلندی و عزت در برابر جهان منطقه‌ای و بین‌المللی ایستاده است. اما پرسش همچنان متوجه کسانی است که دست دوستی به دشمن صهیونیستی دادند و یاری ملت فلسطین را رها کردند: از این خضوع و خواری چه به دست خواهید آورد؟ پس از این چه خواهد شد؟ و مقصد نهایی کجاست؟
