محور چهارم: تحلیل کرونولوژیک از تاثیر اقدامات یمنی‌ها در تنگه باب‌المندب بر روند جنگ
واحد سیاسی:
هنگامی که یمن کلید دریا را چرخاند و محاسبات تهاجم را به هم ریخت
در نبردی که دوازده روز میان جمهوری اسلامی ایران و محور استکبار جهانی به رهبری آمریکا و رژیم صهیونیستی ادامه یافت، یمن به رهبری انصارالله نقش غیرمتعارفی ایفا کرد که اگرچه در سرخط خبرهای جهانی برجسته نبود، اما در جزئیات نبرد تأثیری عمیق داشت. تنگه باب‌المندب – شریان جغرافیایی حیاتی در پهلوی دریای سرخ – به اهرمی استراتژیک در دستان صنعا تبدیل شد که توانست از طریق آن خطوط تدارکات لجستیکی آمریکا را مختل کند، پشتیبانی دریایی رژیم صهیونیستی را فلج سازد و تحرکات نیروهای دشمن را به هم بریزد، و بُعدی جدید به این نبرد افزود.
این نقش نتیجه برنامه‌ریزی استراتژیک قبلی و آمادگی نظامی و رسانه‌ای دقیق بود که تعهد عقیدتی و سیاسی یمن به حمایت از ایران و متحدانش در محور مقاومت را منعکس می‌کرد. در ادامه، تسلسل زمانی تحلیلی مفصلی از اقدامات صنعا همراه با جزئیات واقعی برای روشن ساختن تأثیر مستقیم آن بر روند تهاجم ارائه شده است:
◾ روز اول: هشدار یمنی
رویداد: آغاز حملات هوایی صهیونیستی-آمریکایی به مواضع نظامی و زیرساخت‌ها در تهران، اصفهان و شیراز، با تمرکز بر تأسیسات دفاعی و مراکز فرماندهی.
پاسخ یمن:
صدور بیانیه فوری از سوی شورای عالی سیاسی در صنعا که تأکید کرد: «جمهوری اسلامی تنها نیست و هر تهاجمی به آن، تهاجمی به کل محور مقاومت است.»
اعلام حالت آمادگی کامل از سوی نیروهای مسلح یمن، با استقرار یگان‌های دریایی و موشکی در امتداد سواحل الحدیده.
صدور هشدار رسمی از سوی وزارت حمل‌ونقل برای جلوگیری از عبور کشتی‌های مرتبط با منافع آمریکا و اسرائیل از تنگه باب‌المندب، با مهلت ۲۴ ساعته برای تغییر مسیرها.
پخش گزارش‌های زنده از شبکه المسیره که آمادگی یمن برای پاسخ را تأیید می‌کرد، همراه با تصاویری از موشک‌های دریایی و پهپادهای آماده پرتاب.
تأثیر: قرار گرفتن فوری باب‌المندب در صدر توجه استراتژیک، که شرکت‌های کشتیرانی جهانی را وادار به بازنگری مسیرهای خود کرد و نگرانی در بازارهای دریایی جهانی را برانگیخت، با افزایش اولیه ۱۰ درصدی قیمت‌های بیمه دریایی.
◾ روزهای دوم تا چهارم: اولین اختناق دریایی
رویداد: تقویت حضور دریایی آمریکا و بریتانیا در سواحل عمان و دریای سرخ، با اعزام دو ناوشکن آمریکایی به خلیج عدن برای حمایت از عملیات نظامی.
پاسخ یمن:
استقرار یگان‌های دریایی مجهز به موشک‌های ضدکشتی در نقاط استراتژیک ورودی تنگه باب‌المندب.
پرتاب پهپادهای شناسایی بر فراز کشتی‌های عبوری برای شناسایی هویت آن‌ها، با رصد ۸ کشتی تجاری مرتبط با شرکت‌های حامی رژیم صهیونیستی.
مجبور کردن ۶ نفتکش و کشتی باری به تغییر مسیر به سمت دماغه امید نیک، که مدت سفرها را ۱۰ روز افزایش داد.
صدور بیانیه نظامی که «بستن جزئی تنگه به دلایل حاکمیتی و دفاعی» را اعلام کرد و هشدار داد هر کشتی که از دستورات سرپیچی کند، هدف مشروع خواهد بود.
پخش گزارش‌های رسانه‌ای که آمادگی‌های نظامی در بنادر الحدیده را نشان می‌داد، همراه با اظهارات فرماندهان نظامی که تأکید داشتند: «دریای سرخ برای دشمن امن نخواهد بود.»
تأثیر: عقب‌نشینی شرکت‌های بیمه جهانی از پوشش ناوبری در دریای سرخ، که هزینه‌های حمل‌ونقل را ۱۸ درصد افزایش داد و باعث تأخیر در محموله‌های حیاتی برای پایگاه‌های آمریکایی در خلیج شد. این پاسخ، ناوگان‌های غربی را وادار به بازنگری برنامه‌های لجستیکی خود کرد.
◾ روز پنجم: هدف‌گیری مستقیم دشمن
رویداد: استفاده از پایگاه‌های آمریکایی در بحرین به‌عنوان سکویی برای پرتاب موشک‌های کروز به سمت اهداف نظامی ایران، با تشدید حملات به تأسیسات هسته‌ای مشکوک.
پاسخ یمن:
هدف‌گیری ناو فرود آمریکایی «USS San Antonio» در نزدیکی سواحل المخا با موشک بالستیک ضدکشتی، که منجر به خسارات مادی و عقب‌نشینی آن به پایگاه جیبوتی شد.
حمله موشکی محدود با استفاده از موشک «قدس-۴» به کشتی تجاری متعلق به شرکت اسرائیلی «ZIM»، که باعث آسیب و توقف فعالیت آن شد.
اظهارات سرتیپ محمد القادری، فرمانده نیروی دریایی یمن: «از این پس، هیچ گذرگاه ایمنی برای صهیونیست‌ها یا متحدانشان در آب‌های سرزمینی ما وجود ندارد.»
انتشار ویدئوهایی از طریق شبکه المسیره که لحظه پرتاب موشک‌ها را نشان می‌داد و روحیه حامیان مقاومت را تقویت کرد.
تأثیر: تبدیل دریای سرخ از «منطقه تنش احتمالی» به «منطقه درگیری واقعی»، که بازارهای دریایی جهانی را وادار به تعلیق عملیات در منطقه کرد و تغییر مسیرهای گسترده‌ای را در پی داشت، و هزینه‌های لجستیکی ائتلاف غربی را ۲۵ درصد افزایش داد.
◾ روزهای ششم تا هشتم: تشدید دوجانبه
رویداد: افزایش حملات هوایی آمریکا و صهیونیست‌ها به تأسیسات نظامی ایران، با تمرکز بر پایگاه‌های سپاه پاسداران در کرمانشاه و خوزستان.
پاسخ یمن: اعلام رسمی از سوی نیروهای مسلح یمن: «باب‌المندب تحت کنترل کامل دفاعی یمن است و در صورت لزوم کاملاً بسته خواهد شد.»
پرتاب دسته‌ای از پهپادهای «صماد-۳» برای رهگیری کشتی‌های تجاری متعلق به شرکت‌های صهیونیستی، که ۴ کشتی را مجبور به تغییر مسیر کرد.
هماهنگی عملیاتی با جنبش‌های مقاومت در عراق و سوریه، با تبادل اطلاعات اطلاعاتی درباره تحرکات کشتی‌های جنگی غربی.
هدف‌گیری یک پایگاه نظامی سعودی در جیزان با موشک‌های بالستیک، به‌عنوان اقدامی همبسته با ایران و پاسخ به حمایت ریاض از تهاجم.
تأثیر: فلج شدن حدود ۳۵ درصد از جریان حمل‌ونقل دریایی به سمت کانال سوئز، که بحرانی لجستیکی برای تأمین پایگاه‌های آمریکایی ایجاد کرد. این پاسخ باعث سردرگمی در دستورات پنتاگون درباره استقرار شناورهای دریایی شد و فشار بر ناوگان پنجم آمریکا در بحرین را افزایش داد.
◾ روزهای نهم و دهم: معادله پاسخ دوگانه
رویداد: صدور تهدید صریح آمریکایی برای هدف‌گیری تأسیسات هسته‌ای ایران در نطنز و بوشهر، همراه با تحرکات دریایی گسترده در خلیج فارس.
پاسخ یمن:
بیانیه سید عبدالملک الحوثی: «اگر تهاجم به ایران ادامه یابد، باب‌المندب را به جبهه‌ای کامل جنگی تبدیل خواهیم کرد.»
پرتاب ۳ موشک بالستیک «برکان-۳» به سمت کشتی‌های باری مرتبط با شرکت‌های اسرائیلی، که به خسارت مستقیم به یک کشتی کانتینری منجر شد.
اعلام «منطقه ممنوعه» به گستردگی ۵۰ مایل دریایی از سواحل الحدیده، با هشدار از هدف‌گیری هر کشتی که از دستورات سرپیچی کند.
اجرای عملیات شناسایی هوایی گسترده با استفاده از پهپادها برای نظارت بر تحرکات ناوگان‌های غربی.
تأثیر: توقف تقریباً کامل ناوبری مرتبط با رژیم صهیونیستی در دریای سرخ، که نیروهای دریایی ناتو را وادار به جابه‌جایی به سمت خلیج عدن کرد و خسارات اقتصادی روزانه‌ای بالغ بر ۱.۲ میلیارد دلار برای شرکت‌های کشتیرانی متأثر به همراه داشت.
