گرسنگی و نسل‌کشی در غزه؛ از همدستی غرب تا سکوت و ذلت اعراب
رژیم صهیونیستی درحالی با گستاخی به نسل‌کشی علیه مردم غزه ادامه می‌دهد که از مصونیتی که غرب و آمریکا به آن داده‌اند اطمینان دارد و می‌داند که هیچ یک از جنایات ضدبشری این رژیم، اعراب را وادار به حرکت نمی‌کند و آنها همچنان ساکت خواهند بود.
به گزارش پایگاه خبری صدای سما؛ وضعیتی که امروز در سراسر نوار غزه می‌بینیم و صحنه‌های دردناک بیهوش شدن زنان، کودکان، سالمندان و مردان فلسطینی در خیابان‌ها و مرگ پی‌درپی آنها بر اثر گرسنگی، فاجعه‌ای است که در سایه حوادث طبیعی رخ نداده؛ بلکه ساخته دست طرف‌هایی است که اصطلاحاً خودشان را انسان می‌نامند.
توحش و اشغالگری اسرائیل میان خواب عمیق رژیم‌های عربی
به گزارش العربی الجدید، سؤال بزرگی که این روزها ذهن همه را مشغول کرده این است؛ آیا جهان به چنان وضعیتی از درماندگی، ذلت و بی‌شرمی رسیده است که نمی‌تواند تکه‌ای نان و جرعه‌ای آب برای دو میلیون و چهارصد هزار انسان بی‌گناه در مساحت کوچکی به‌نام غزه تأمین کند؟ آیا رهبران قدرت‌های بزرگ جهان که حامی واقعی و اصلی اسرائیل و جنایات آن هستند، نمی‌دانند که مسئولیت اخلاقی و سیاسی کشتار و ویرانی سیستماتیک در غزه، مجازات جمعی، گرسنگی، تشنگی و همه فجایع انسانی در این باریکه را به‌عهده دارند؟
واقعاً چگونه می‌توان این سکوت و همدستی ناموجه در برابر بزرگترین جنایات ضدبشری را توضیح داد؟ یک عقده نژادپرستی ریشه‌دار در تخیل غربی که به‌شکل یک مانع روانی در برابر هرگونه مجازات جنایتکاران صهیونیست عمل می‌کند، پوششی برای دولت‌های غربی فراهم کرده است تا به اسرائیل اجازه دهند مأموریت استعماری خود را برای تکه تکه کردن شرق و اجرای پروژه استعماری غرب در خاورمیانه انجام دهد.
برای رژیم صهیونیستی سیطره بر کل مساحت فلسطین با اشغال مجدد نوار غزه و الحاق کرانه باختری و قدس به این معناست که اگر شرایط مناسب باشد و رژیم‌های عربی به همین شکل خودشان را به خواب بزنند، اسرائیل می‌تواند اشغالگری‌های خود را به دیگر کشورهای عربی از جمله سوریه، لبنان، مصر عربستان و… گسترش دهد.
آیا حملات وحشیانه، کشتارهای بی‌رحمانه روزانه، استراتژی زمین سوخته، کوچ اجباری، ویران کردن زندگی مردم غزه، تخریب نهادهای حیاتی، زیرساخت‌های ضروری، ساختمان‌های غیرنظامی، خیابان‌ها، میادین، پارک‌ها، عبادتگاه‌ها، گورستان‌ها، تکه تکه کردن اجساد غیرنظامی، بازداشت غیرنظامیان در شرایط بسیار سخت و شکنجه‌هایی که منجر به مرگ آنها می‌شود و انواع جنایات دیگری که اشغالگران علیه مردم بی‌دفاع و بی‌پناه غزه انجام می‌دهند، هیچ‌کدام نتوانسته است حکام عرب را به حرکت در بیاورد و آیا آنها را شوکه کند؟
نقش برجسته توافق‌های عادی‌سازی اعراب و صهیونیست‌ها در نسل‌کشی علیه مردم فلسطین
این جنایات وحشیانه باید به فریادی بلند تبدیل می‌شد تا به‌دنبال آن تصمیمات مشخصی برای گشودن دریچه‌ای از امید، هرچند کوچک برای مردم غزه اتخاذ شود و دست‌کم آب و غذا و دارو به این مردم برسد، آیا این طبیعی است که مردم غزه از بدیهی‌ترین نیازها برای بقا محروم شوند و قلب حکام عربی در مواجهه با وحشت فاجعه‌ای که قابل درک و تصور نیست، به درد نیاید؟ سؤال ما این است؛ اگر این حکام عربی اقدامی هرچند کوچک برای مقابله با جنایات رژیم صهیونیستی و توقف جنگ نسل‌کشی این رژیم علیه غزه انجام دهند چه‌اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا زمین شکافته خواهد شد؟ آیا قوم برگزیده خدا (اشاره کنایی به صهیونیست‌ها که خودشان را قوم برگزیده می‌دانند) دچار خشم و غضب خواهد شد و این خشم دامن حکام عربی را می‌گیرد؟
مشخص است که هیچ کدام از این اتفاقات نمی‌افتد، بلکه فقط کابینه راست افراطی رژیم صهیونیستی به‌ریاست بنیامین نتانیاهو که عرصه را خالی دیده متوجه شده است که قراردادهای عادی‌سازی با کشورهای عربی که تحت نظارت و حمایت آمریکا انجام می‌شود، حکم چراغ سبزی برای این رژیم است تا به جنایات وحشیانه خود علیه مردم فلسطین ادامه دهد و این جنایات را تشدید کند.
در حالی که طبق ادعای کشورهای عربی قرار بود توافق‌های عادی‌سازی آنها با رژیم صهیونیستی عاملی برای توقف تجاوزات این رژیم علیه ملت فلسطین و رسیدن فلسطینی‌ها به حقوق خود از جمله تأسیس کشور مستقلشان باشد، اما می‌بینیم که کاملاً به‌عکس شده است و رژیم اشغالگر با افسارگسیختگی، از هیچ جنایتی ضد فلسطینیان دریغ نمی‌کند.
رژیم سرطانی صهیونیستی عامدانه با کشتار بیشترین تعداد ممکن از مردم غزه و تلاش برای آوارگی همه آنها به خارج از این باریکه، به‌دنبال تغییر معادله جمعیتی فلسطین است و در این زمینه با چندین کشور آفریقایی، اروپای شرقی، آمریکای جنوبی و آسیا و همچنین مصر جهت پذیرش آوارگان غزه به‌بهانه‌های مختلف، تماس‌هایی برقرار کرده است.
جنایت و وحشی‌گری رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه به جایی رسیده است که علاوه بر محروم کردن این مردم از تکه‌ای نان و جرعه‌ای آب، حتی اجازه رسیدن آنها به دریای مدیترانه و استفاده از آب این دریا را هم نمی‌دهد تا موجب ناامیدی بیشتر فلسطینی‌ها شود و آنها را وادار به ترک همیشگی غزه کند.
روشن است که جنایات نسل‌کشی، گرسنگی، ویرانی و آوارگی‌ای که رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه مرتکب می‌شود، یک پروژه از پیش برنامه‌ریزی‌شده و یک استراتژی جامع است که در اتاق‌های سیاه تل‌آویو، واشنگتن و سایر پایتخت‌های غربی و حتی عربی مورد بررسی قرار گرفته است؛ همان‌طور که گدعون لیوی، روزنامه‌نگار و نویسنده صهیونیست در 12 جولای در روزنامه عبری هاآرتص اعلام کرد؛ «این یک جنگ بی‌هدف نیست، بلکه هدفی جنایتکارانه دارد و اسرائیل یک پروژه برنامه‌ریزی‌شده برای نسل‌کشی و پاک‌سازی نژادی در غزه دنبال می‌کند تا زمینه آوارگی همه ساکنان این باریکه را فراهم سازد».
رسوایی مدعیان حقوق بشر در ویرانه‌های غزه
مشخصاً اگر یک موضع بین‌المللی قاطع، اصولی و جدی وجود داشت، رژیم صهیونیستی به این سطح از وحشی‌گری نمی‌رسید؛ اما اتفاقاتی که در غزه رخ می‌دهد بسیاری از حقایق را آشکار کرد، از جمله اینکه نشان داد شعارهای حقوق‌بشری غرب دروغی بیش نیست و کشورهای غربی به‌دلیل تعهد خود به منافع استراتژیک مشترک با رژیم صهیونیستی، از اعمال هرگونه تحریم یا فشار واقعی علیه کابینه فاشیستی این رژیم برای توقف جنایات علیه غزه خودداری کردند و علاوه بر آن، از هیچ گونه حمایت مالی، نظامی و دیپلماتیک از اسرائیل و جنایاتش دریغ نکردند.
مصونتی که آمریکا و غرب به رژیم صهیونیستی در قبال هر مجازاتی به‌خاطر جنایاتش داده‌اند، موجب شده است صهیونیست‌ها به‌شکل گستاخانه هر کسی را که از جنایات این رژیم انتقاد کند به «یهودی‌ستیزی» متهم کنند؛ حتی ارشدترین مقام سازمان ملل را. رژیم صهیونیستی علاوه بر اتهام‌زنی به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، از تهدید کریم‌خان، دادستان دیوان کیفری بین‌المللی که پیشتر حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم اشغالگر و یوآو گالانت، وزیر جنگ سابق این رژیم را صادر کرده بود دریغ نکرده است.
این تهدیدات و اتهام‌زنی‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی به فرانچسکا آلبانیز، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در فلسطین هم رسید؛ جایی که مارکو روبیو وزیر خارجه آمریکا از اعلام تحریم علیه آلبانیز به‌دلیل افشای مشارکت شرکت‌های بین‌المللی در نسل‌کشی علیه مردم فلسطین خبر داد.
آلبانیز که پیشتر مستندات زیادی درباره جنایات نسل‌کشی صهیونیست‌ها علیه مردم فلسطین ارائه داده و از سوی رژیم اشغالگر مورد تهدید قرار گرفته بود، در گزارش جدید خود اعلام کرد که برخی از کشورها از اسرائیل در پروژه سلطه بر فلسطینیان و آوارگی آنها حمایت می‌کنند، همچنین تولیدکنندگان جهانی سلاح 35000 تن مواد منفجره در اختیار اسرائیل قرار داده‌اند که روی نوار غزه ریخته شده است و این مواد قدرت انفجاری معادل 6 برابر قدرت تخریب بمب هسته‌ای که روی شهر هیروشیما انداخته شد، داشته‌اند.
ذلت اعراب مقابل گستاخی صهیونیست‌ها
این رفتار گستاخانه رژیم صهیونیستی با سازمان ملل و نهادهای مختلف بین‌المللی، بی‌توجهی به همه قطعنامه‌ها، اصرار بر ادامه ارتکاب جنایت وحشیانه و شعله‌ور کردن آتش جنگ در مناطق مختلف، تحریک درگیری‌های فرقه‌ای در کشورهای عربی و دامن‌زدن به اختلافات قومی و مذهبی در خاورمیانه و شمال آفریقا به‌معنای این است که اسرائیل تحت پوشش و حمایت کامل آمریکا و غرب می‌خواهد به فلسطینی‌ها و همه اعراب بگوید که هیچ خط قرمزی برای آن تعریف نشده است و در هیچ چارچوب قانونی حرکت نمی‌کند،
در واقع رژیم صهیونیستی نه‌تنها به فلسطینیان، بلکه به کل اعراب می‌گوید که اسرائیل به هرجا بخواهد می‌تواند حمله کند و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را پاسخگو و محاکمه کند، قوانین بین‌المللی افسانه‌ای بیش نیست و اسرائیل به‌لطف حمایت‌های نامحدود آمریکا و غرب و همچنین به‌لطف سکوت و تسلیم کشورهای رسمی عربی، حق دارد هر کاری که می‌خواهد بکند؛ بدون اینکه هیچ عامل بازدارندگی مقابل آن وجود داشته باشد و هر کسی که به فکر ایستادن مقابل این رژیم بیفتد، به‌معنای آن است که می‌خواهد مقابل کل غرب آمریکا و حتی رژیم‌های عربی بایستد.
منبع: تسنیم
