سلاح گرسنگی؛ جنایتی که به گلوله نیاز ندارد
نجاح محمد علی، روزنامه‌نگار محقق در امور ایران و منطقه:
در جهانی که قانون جنگل حاکم است و در آن برخی مدعی احترام به حقوق بشر و کرامت و عدالت‌اند، کودکان غزه در سکوتی مرگبار کشته می‌شوند؛ نه با گلوله یا موشک، بلکه با سلاحی کشنده‌تر و موذیانه‌تر: گرسنگی. گرسنگی در غزه دیگر یک بحران انسانی گذرا نیست، بلکه به سیاستی هدفمند و سیستماتیک تبدیل شده که رژیم کودک‌کش با برنامه‌ریزی و اصرار اجرا می‌کند، در حالی که سکوت بین‌المللی عملاً نوعی همدستی را تداعی می‌کند. این یک قحطی طبیعی نیست، بلکه قتل عام عمدی و نسل‌کشی در پوشش سیاست و با توجیهات امنیتی است؛ و جهان چشمانش را بسته است، گویی مرگ تدریجی کودکان امری عادی در حاشیه تاریخ است.
از نان تا گلوله: رژیم صهیونیستی چگونه نان را به ابزار قتل تبدیل کرد؟
اسناد و گزارش‌های میدانی که روزنامه‌نگاران مستقل و برخی رسانه‌های عبری از دو سال پیش منتشر کرده‌اند، نشان می‌دهد که گرسنگی نه یک پیامد جانبی جنگ، بلکه یک استراتژی آگاهانه و طراحی‌شده از سوی نهادهای امنیتی و نظامی رژیم است. از آغاز محاصره غزه در سال ۲۰۰۷، رژیم صهیونیستی استراتژی «کالری‌های محاسبه‌شده» را اجرایی کرد؛ سیاستی برای سهمیه‌بندی عمدی غذا و دارو. این سیاست تنها به بقای حداقلی اجازه می‌دهد، اما نه به سلامت و نه به کرامت انسانی. هدف اصلی، شکستن اراده فلسطینی‌ها، نابودی روحیه پیش از جسم، و تضعیف مقاومت از طریق هدف‌گیری مستقیم زندگی روزمره مردم است.
تاریخچه گرسنگی:
محاصره همه‌جانبه غزه در سال ۲۰۰۷ پس از تسلط حماس بر نوار غزه آغاز شد، و رژیم محدودیت‌های شدیدی بر ورود غذا، دارو، سوخت و مصالح ساختمانی اعمال کرد. گزارش سازمان ملل در سال ۲۰۱۰ تأیید کرد که رژیم، مقدار کالری مجاز ورودی را بر اساس «حداقل نیاز بدن» محاسبه کرده و این سیاست را «مجازات جمعی» خوانده که صراحتاً ناقض قوانین بین‌المللی است.
تشدید پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳:
با آغاز جنگ تهاجمی علیه غزه پس از عملیات طوفان الاقصی، رژیم صهیونیستی سیاست گرسنگی را شدت بخشید. گذرگاه‌ها بسته شد، سوخت و برق قطع گردید، و نانوایی‌ها و بیمارستان‌ها از کار افتادند. دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل (OCHA) در ژوئن ۲۰۲۴ گزارش داد که ۹۶٪ از جمعیت غزه با ناامنی شدید غذایی روبرو هستند، و بیش از ۴۹۵ هزار نفر در مرحله پنجم شاخص جهانی امنیت غذایی (IPC) قرار دارند؛ یعنی در شرایط قحطی کامل.
چرا رژیم کودک‌کش از گرسنگی به‌عنوان سلاح استفاده می‌کند؟
در منطق رژیم صهیونیستی، گرسنگی تنها ابزار جنگ نیست، راهبردی روانی و سیاسی نیز هست که برای درهم‌شکستن اراده‌ی یک ملت طراحی شده است. این رژیم به‌خوبی آگاه است که میدان نبرد آگاهی از معده آغاز می‌شود.
۱. مهار مقاومت: با قطع غذا و دارو، تلاش می‌کند تا مقاومت را از درون تضعیف کند و مردم را خسته و ناتوان از ادامه مبارزه سازد.
۲. تخریب انسجام اجتماعی: گرسنگی، بذر اختلاف و فروپاشی روابط اجتماعی را می‌کارد، و رقابت برای منابع اندک، اعتماد عمومی را نابود می‌کند.
۳. تحقیر ملت: زندگی روزانه به نبردی برای زنده ماندن تبدیل می‌شود؛ تحقیر و عجز، سلاح روانی دشمن برای شکست روحیه مردم است.
۴. سلاح بی‌صدا: برخلاف بمباران و کشتار مستقیم، گرسنگی آثار ظاهری ندارد و به رژیم امکان فرار از پاسخگویی می‌دهد، در حالی که فاجعه به عنوان «پیامد طبیعی» جنگ جلوه داده می‌شود.
شهادت‌های کودکان گرسنه: ننگی برای بشریت
کودکان، قربانیان اصلی این سلاح خاموش‌اند. گزارش سازمان‌هایی مانند “Save the Children” در مه ۲۰۲۵ نشان می‌دهد:
• دختر ۸ ساله‌ای می‌گوید: «مامانم می‌گه زود بخوابم تا گرسنه نشم، ولی نصف شب با گریه بیدار می‌شم.»
• پسر ۵ ساله‌ای بر اثر سوءتغذیه مزمن دچار نارسایی اعضای بدن شد، اما به دلیل کمبود دارو امکان درمان نداشت.
دکتر مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران، با انتقاد شدید از استاندارد‌های دوگانه بین‌المللی در زمینه حقوق بشر، گفت: امروز اگر به وضعیت کودکان غزه نگاه کنیم، می‌بینیم که در مقابل چشم جهانیان از گرسنگی جان می‌دهند. درحالی که سازمان‌های مدافع حقوق کودکان و زنان ظاهراً وجود دارند، اما در عمل هیچ کاری نمی‌کنند. رئیس‌جمهور با اشاره به انتشار تصاویر دردناک و دلخراش از جنایات رژیم کودک‌کش صهیونیست در غزه، گفت: به راستی نمی‌توان افرادی را که چنین جنایات شرم‌آوری را انجام می‌دهند انسان نامید.
با این حال، برخی که ادعای ایرانی‌بودن دارند و در آن‌سوی آب هستند، سخنانی بر زبان می‌آورند که باور آن دشوار است. انسان چگونه می‌تواند تا این حد از انسانیت تهی شود؟ رژیم غاصب صهیونیستی امروز به کشور‌های منطقه تجاوز می‌کند، ترور می‌کند و بی‌هیچ محدودیتی قوانین بین‌المللی را زیر پا می‌گذارد.
سیاستمداران اروپایی که این فجایع و جنایات را می‌بینند، چگونه آن را توجیه می‌کنند و باز هم از دموکراسی و حقوق بشر دم می‌زنند؟ آیا می‌توان این ادعا‌ها را باور کرد؟ امام حسین (علیه السلام) در کربلا به دشمنان خود فرمودند که اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید. در دنیای امروز، آب و غذا را به مردم غزه بسته‌اند و در عین حال از حقوق بشر سخن می‌گویند. کدام پیامبر یا دین الهی چنین فجایعی را مجاز شمرده است؟
پزشکیان با بیان اینکه این شکل از جنگ بی‌شرمی و نامردی است، تصریح کرد: ما به دنبال شعار‌های پوچ نیستیم. آنها نمی‌خواهند کشوری در منطقه روی پای خود بایستد و در مقابل سلطه مقاومت کند می‌خواهند ما را به زانو درآورند، اما ملت ایران چنین اجازه‌ای نخواهد داد.
این مرگ‌ها، طبیعی نیستند. آنها حاصل تصمیمات نظامی و سیاسی‌اند. از کمبود شیر گرفته تا نبود دارو، بدن‌هایی که آرام آرام تحلیل می‌روند تا مرگ در سکوت کامل.
استاندارد دوگانه غرب: آیا گرسنگی ابزار متمدنانه است؟
در حالی که نهادهای بین‌المللی برای بحران‌های غذایی در غرب به‌سرعت بسیج می‌شوند، قحطی در غزه به‌عنوان «بخشی از سیاست» تلقی می‌شود.
• وقتی بحران غذایی در اوکراین پیش می‌آید، کمک‌ها فوراً سرازیر می‌شود، اما درباره غزه، فقط گزارش‌هایی خشک منتشر می‌شود.
• کشورهایی که دیگران را بابت نقض حقوق بشر محکوم می‌کنند، همچنان به رژیم صهیونیستی سلاح و حمایت سیاسی می‌دهند.
• سازمان‌هایی مانند یونسکو و سازمان ملل، با وجود گزارش‌های‌شان، عملاً هیچ اقدامی مؤثر برای شکستن محاصره انجام نداده‌اند.
گرسنگی؛ تصمیم راهبردی، نه رخداد تصادفی
ویدیوها و گزارش‌های میدانی منتشرشده از منابع فلسطینی و جهانی گواه آن است که گرسنگی یک تصمیم نظام‌مند است:
• تخریب زیرساخت‌های غذایی: بمباران نانوایی‌ها، بازارها و انبارهای مواد غذایی برای متوقف کردن تولید و توزیع. “هیومن رایتس واچ” در آوریل ۲۰۲۵ اعلام کرد که بیش از ۷۰٪ از زمین‌های کشاورزی غزه نابود شده‌اند.
• ممانعت از ارسال کمک‌ها: کامیون‌های حامل غذا در گذرگاه‌ها متوقف، بازگردانده یا آتش زده می‌شوند. در ژوئن ۲۰۲۵، “Oxfam” گزارش داد که ۸۰٪ کمک‌های غذایی با تأخیر یا ممانعت مواجه شده‌اند.
• بازدارندگی از طریق گرسنگی: رژیم، گرسنگی را ابزار «بازدارندگی» می‌داند؛ مردم را چنان درگیر بقا می‌کند که نتوانند به مقاومت بیندیشند. یکی از فرماندهان نظامی در سال ۲۰۲۴ گفت: «تا وقتی غذا نباشد، مقاومتی هم نیست.»
زنان و کودکان: قربانیان خاموش
• سوءتغذیه کودکان: گزارش سازمان جهانی بهداشت در ژوئیه ۲۰۲۵ نشان داد که ۵۰٪ کودکان زیر ۵ سال در غزه دچار سوءتغذیه حاد هستند.
• زنان باردار: کمبود مواد غذایی منجر به افزایش ۳۰٪ سقط جنین شده است، بنا بر گزارش “پزشکان بدون مرز” در مه ۲۰۲۵.
• مرگ خاموش: کودکان از بیماری‌هایی ناشی از گرسنگی مانند اسهال و نارسایی کبد می‌میرند، بدون اینکه به‌عنوان قربانی جنگ ثبت شوند.
پیامدهای حقوقی و اخلاقی
گرسنگی به‌عنوان ابزار جنگ، طبق قوانین بین‌المللی جنایت جنگی است:
• کنوانسیون چهارم ژنو: مجازات جمعی و جلوگیری از ورود غذا به مناطق غیرنظامی را ممنوع کرده است.
• دادگاه کیفری بین‌المللی: در ژوئن ۲۰۲۵ شکایت‌هایی از سوی سازمان‌های حقوق بشری فلسطینی ثبت شد، اما روند رسیدگی به دلیل فشارهای سیاسی بسیار کند است.
• سکوت بین‌المللی: آمریکا و اتحادیه اروپا همچنان از رژیم حمایت می‌کنند، و همین مانع از پیگیری قضایی است.
ندایی به آزادگان جهان
گرسنگی در غزه دیگر یک بحران نیست؛ جنایتی انسانی است که با سردی و سکوت ادامه دارد. سلاحی است بی‌نیاز از گلوله، اما کشنده‌تر از آن؛ و جهانی که سکوت می‌کند، در این جنایت شریک است.
• فراخوان به اقدام: باید بر دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی برای شکستن محاصره، ایجاد گذرگاه‌های انسانی و محاکمه رژیم کودک‌کش فشار آورد.
• همبستگی انسانی: تحریم اقتصادی و دیپلماتیک رژیم، و حمایت از مقاومت فلسطین، گام‌های ضروری برای توقف این جنایت‌اند.
• شکستن سکوت: آگاه‌سازی و افشای سیاست گرسنگی از طریق رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، راهی است برای احیای وجدان جهانی.
غزه با گلوله نمی‌میرد؛ با گرسنگی به قتل می‌رسد. این، تراژدی قرن ماست؛ و هر که سکوت کند، در نوشتن فصل‌های تاریک آن سهیم است.
این گزارش خبری نیست… بلکه فریادی است
به همه آزادگان جهان:
نگذارید غزه از گرسنگی بمیرد.
