ایران و بیداری نظامی: چرا نباید صبر جمهوری اسلامی آزمایش شود؟
نجاح محمد علی، روزنامه‌نگار محقق در امور ایران و منطقه
«ما به تداوم آتش‌بس تردید داریم و برای هرگونه پاسخ آماده‌ایم» — این کلمات قاطعانه، سردار عبدالرحیم موسوی، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران، خطوط مرحله بعدی در رویارویی آشکار با محور تجاوز صهیونیستی-آمریکایی علیه ایران را ترسیم کرد. بیانیه موسوی روحیه جنگندگی و هوشیاری استراتژیک جمهوری اسلامی را منعکس می‌کند.
در سایه تداوم تهدیدات، یمن، همان‌طور که فرماندهان نظامی‌اش تأکید کرده‌اند، اگر ایالات متحده و رژیم صهیونیستی تجاوزات خود علیه ایران را از سر گیرند، معادله را تغییر خواهد داد و منافع متجاوزان در منطقه را هدف قرار خواهد داد. کشورهایی مانند عربستان سعودی، قطر و دیگران اکنون در تیررس آتش قرار دارند، زیرا ایران به‌خوبی از نقش برخی کشورهای منطقه در تسهیل تجاوز علیه خود آگاه است. اگر جنگ به یک رویارویی تمام‌عیار منجر شود، همه چیز را، چه سبز و چه خشک، خواهد سوزاند و میان متجاوز و همدست تفاوتی قائل نخواهد شد.
تجاوز به ایران:
شکست استراتژیک تجاوز اخیر به ایران، که تأسیسات غیرنظامی و نظامی را هدف قرار داد و منجر به شهادت فرماندهان برجسته شد، تنها حلقه‌ای از زنجیره تلاش‌های ناکام برای به زانو درآوردن جمهوری اسلامی بود. حملات هوایی رژیم صهیونیستی، با پشتیبانی لجستیکی آمریکا، مکان‌های حساسی مانند تأسیسات هسته‌ای و مراکز فرماندهی نظامی را هدف قرار داد، اما در دستیابی به اهداف استراتژیک خود ناکام ماند.
برای مثال، گزارش‌های اطلاعاتی تأیید کردند که این حملات تأثیر اساسی بر توانایی‌های هسته‌ای ایران نداشتند، بلکه عزم ایران را برای تقویت دفاع خود افزایش دادند. علاوه بر این، جنگ سایبری که تلاش کرد زیرساخت‌های ایران مانند شبکه‌های برق و ارتباطات را فلج کند، با پاسخ‌های فنی پیشرفته‌ای مواجه شد که برتری ایران در این زمینه را نشان داد.
شهادت برجسته‌ترین فرماندهان نظامی، ایران را تضعیف نکرد، بلکه روح مقاومت را در نیروهای مسلح شعله‌ور کرد. فرماندهان سپاه پاسداران اعلام کردند که خون شهدا سوخت پاسخ ویرانگری خواهد بود اگر تجاوز ادامه یابد. این صبر ایرانی، که گاهی به اشتباه نشانه ضعف تلقی می‌شود، در واقع محاسبه دقیق هزینه‌ها و زمان‌بندی است، همان‌طور که عملیات‌های پیشین ایران، مانند هدف قرار دادن پایگاه عین‌الاسد آمریکا در عراق در سال ۲۰۲۰ و پایگاه العدید در قطر چند روز پیش، نشان داد که ایران توانایی وارد کردن ضربات دقیق و تأثیرگذار را دارد.
موضع آمریکا:
تناقض و ترس از جنگ فراگیر در میانه این تنش‌ها، موضع متناقض آمریکا آشکار شد، که در اظهارات دونالد ترامپ تجلی یافت؛ او دست داشتن در ترور فرماندهان ایرانی را انکار کرد، اما همزمان به هدف قرار دادن تأسیسات هسته‌ای ایران افتخار کرد. این اظهارات نشان‌دهنده آشفتگی و ترس در واشنگتن از تبدیل شدن اوضاع به یک جنگ تمام‌عیار است.
اگر ترامپ در ادعاهایش صادق است، چرا کنگره با صدور قانونی که اختیارات او برای جنگ با ایران را محدود کند، مخالفت می‌کند؟ این تناقض نشان‌دهنده آگاهی آمریکا از این واقعیت است که هرگونه تشدید نظامی با ایران یک تفریح نخواهد بود، بلکه جنگی ویرانگر خواهد بود که شبیه هیچ‌یک از جنگ‌های پیشین نیست، به‌ویژه با وجود متحدان ایران که توانایی تغییر معادلات را اثبات کرده‌اند، همان‌طور که بعداً خواهیم دید.
شکنندگی رژیم صهیونیستی:
دفاع مشروع ایران در کنار موضع آمریکا، تجاوز اخیر شکنندگی رژیم صهیونیستی را آشکار کرد. هاکان فیدان، وزیر امور خارجه ترکیه و عضو ناتو، به صراحت اظهار داشت: «آنچه ایران انجام داد، دفاع مشروع از خود بود و رژیم صهیونیستی به اندازه کافی قدرتمند نیست که توانایی‌های هسته‌ای ایران را نابود کند.» این موضع تنها نبود، بلکه گزارش‌های اطلاعاتی از شکست حملات هوایی در دستیابی به اهدافشان پشتیبانی کردند.
برای مثال، رژیم صهیونیستی از حریم هوایی کشورهایی مانند آذربایجان، عراق، اردن و سوریه برای اجرای تجاوز خود استفاده کرد، که این امر دخالت این کشورها را افشا می‌کند و آنها را در معرض خطر پاسخ ایران قرار می‌دهد اگر تنش‌ها ادامه یابد. ایران، که مسیرهای نفوذ هوایی دشمن را مستند کرده است، توانایی خود در شناسایی این تحرکات را نشان داده و قدرت اطلاعاتی خود را تقویت کرده است.
وحدت جبهه مقاومت:
یمن معادله را تغییر می‌دهد واکنش‌های یمن وحدت جبهه مقاومت را منعکس کرد، جایی که نیروهای مسلح یمن از عملیاتی ویژه با موشک «ذوالفقار» خبر دادند که بئرشبع در یافای اشغالی را هدف قرار داد و تأکید کردند که نبرد برای درهم شکستن هژمونی دیگر به جغرافیای خاصی محدود نیست.
یمن، که توانایی خود در هدف قرار دادن اهداف دوربرد با دقت را اثبات کرده، پیام روشنی ارسال کرد که اگر تجاوز به ایران ادامه یابد، منافع ایالات متحده، رژیم صهیونیستی و حتی کشورهای همدست در تیررس خواهند بود.
این کشورها، که دخالتشان در تسهیل تجاوز شناخته شده است، با خطر واقعی مواجه‌اند اگر جنگ فراگیری رخ دهد، زیرا پاسخ‌ها هیچ مرزی نخواهند داشت. برای مثال، یمن در سال‌های اخیر عملیات‌های ویژه‌ای علیه تأسیسات نفتی سعودی، مانند حمله به آرامکو در سال ۲۰۱۹، انجام داده که توانایی‌اش در ضربه زدن به اهداف استراتژیک دوربرد را نشان داد. این هشدار کشورهای دخیل در منطقه را در موقعیت دشواری قرار می‌دهد، زیرا هرگونه تشدید، آنها را به میدان نبرد تبدیل خواهد کرد.
ایران، که شبکه‌ای قدرتمند از متحدان از لبنان تا عراق، یمن و سوریه دارد، قادر است هر جنگی را به جهنمی منطقه‌ای تبدیل کند که همه را در بر می‌گیرد.
استراتژی ایران:
بازدارندگی جامع و سیاست قاطع ایران به پاسخ میدانی اکتفا نکرد، بلکه موضوع را به سطح بین‌المللی برد و از شورای امنیت سازمان ملل خواست مسئولیت خود را برعهده بگیرد و متجاوز را پاسخگو کند. در دو نامه رسمی به سازمان ملل، جمهوری اسلامی از جهان خواست که اذعان کند تجاوز صهیونیستی-آمریکایی ریشه اصلی تشدید تنش‌هاست و متجاوز باید غرامت خسارت‌های انسانی و مادی، از جمله شهادت فرماندهان ارشد، را بپردازد.
استراتژی بازدارندگی ایران در موارد زیر آشکار است:
افزایش آمادگی نظامی به بالاترین سطح: ایران دفاع هوایی خود را تقویت کرده و سامانه‌های پیشرفته‌ای مانند «باور-۳۷۳» را مستقر کرده که قادر به دفع حملات هوایی است.
شناسایی مسیرهای نفوذ هوایی دشمن: ایران تحرکات هواپیماهای متخاصم را مستند کرده و توانایی خود برای پاسخ‌های آینده را تقویت کرده است.
تحرک سیاسی و حقوقی: از طریق شکایات رسمی به سازمان ملل برای تثبیت حق و افشای متجاوز.
تشدید رسانه‌ای و بسیج عمومی: برای یکپارچه‌سازی جبهه داخلی و تقویت همبستگی منطقه‌ای با قضیه ایران.
نبرد یکی است و حق آشکار ایران به دنبال جنگ نیست، اما در دفاع از کرامت و حاکمیت خود کوتاه نخواهد آمد. شهادت فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته‌ای عزم ایران را تضعیف نخواهد کرد، بلکه اراده‌اش را برای پاسخ قدرتمندانه تقویت خواهد کرد. جامعه جهانی، اگر در پی آرام‌سازی اوضاع است، باید از حمایت و توجیه متجاوز دست بکشد. از تهران تا غزه و صنعا، نبرد یکی است و دشمن یکی. اگر تنش‌ها ادامه یابد، کل منطقه، از جمله کشورهای همدست، بهای سنگینی در جنگی که چیزی باقی نمی‌گذارد، خواهد پرداخت. حق آشکار است و کسی که نمی‌بیند، به این دلیل است که نمی‌خواهد ببیند.
