راهبرد سکوت و ابهام به‌عنوان یک استراتژی امنیت ملی در برابر پرسش‌ها درباره برنامه هسته‌ای ایران
نجاح محمد علی، روزنامه‌نگار محقق در امور ایران و منطقه
مقدمه:
پس از تجاوز اخیر ایالات متحده و رژیم صهیونیستی به تأسیسات هسته‌ای فردو و کارزار رسانه‌ای گسترده‌ای که مدعی موفقیت عملیات شد، روشن است که سیاست اظهارنظرهای رسانه‌ای و پاسخ‌گویی‌های مکرر، به‌جای دفاع از منافع ایران، در عمل به نفع دشمن تمام شده و خوراک تحلیلی برای نهادهای اطلاعاتی غرب فراهم کرده است.
🛑 توصیه راهبردی اصلی: سکوت کامل. نه تأیید. نه تکذیب. نه تحلیل. فقط: «نمی‌دانم – لا أعلق – ابهام و ابهام و ابهام».
تحلیل:
1. 💥 اظهارات ترامپ اهمیت ابهام را تأیید می‌کند:
دونالد ترامپ به‌صراحت گفت:
«هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که ما به تاسیسات فردو حمله کنیم، زیرا همه می‌گفتند آن سایت قابل نفوذ نیست.»
این جمله نشان می‌دهد که ابهام در مواضع و اطلاعات، ابزار دشمن برای غافلگیری و عملیات است. پس اگر دشمن با ابهام حمله می‌کند، ما باید با ابهام، دفاع کنیم.
2. 💥 سیاست ابهام رژیم صهیونیستی: موفق‌ترین مدل عملیاتی
سال‌هاست رژیم جعلی صهیونیستی سیاست “نه تأیید و نه تکذیب” درباره زرادخانه اتمی خود را دنبال می‌کند. نتیجه:
• نه گزارش دوره‌ای.
• نه بازرسی بین‌المللی.
• نه بازخواست حقوقی.
• و حمایت کامل از سوی آمریکا و غرب.
پرسش روشن است: اگر ابهام برای آن‌ها مشروع است، چرا برای ما ممنوع باشد؟
3. 💥 نهادهای اطلاعاتی دشمن از اظهارات رسمی تغذیه می‌کنند:
• هر اظهارنظر رسمی، حتی اگر دفاعی باشد، به منبع تحلیل اطلاعاتی تبدیل می‌شود.
• هر توضیح درباره حادثه یا تأسیسات، فرصت جدیدی برای جاسوسی تحلیلی است.
• حتی تکذیب نیز به‌مثابه تأیید در نظر دشمن تفسیر می‌شود.
4. 💥 ایران امروز در موضع قدرت است پس از ناکامی آمریکا و رژیم صهیونیستی:
• شکست حمله به فردو با اذعان رسانه‌های آمریکایی.
• سخنان جان کری: «دانش ایرانیان قابل بمباران نیست.»
• حمایت رسانه‌ای از خبرنگاری که شکست آمریکا را افشا کرد.
• ارزیابی‌های بین‌المللی نشان می‌دهد که حداکثر توان دشمن فقط تأخیر در برنامه ایران است نه توقف آن.
پس چرا باید خود را درگیر بازی‌های رسانه‌ای کنیم و به دشمن خوراک مجانی بدهیم؟
توصیه‌های اجرایی فوری:
1. 🔇 توقف کامل تمام اظهارنظرهای رسمی و فنی درباره برنامه هسته‌ای:
• نه تأیید حملات.
• نه تکذیب اطلاعات فاش‌شده.
• تنها پاسخ مجاز: «نمی‌دانم» یا «در مورد شایعات اظهارنظر نمی‌کنیم.»
2. اتخاذ سیاست «ابهام دفاعی»، به‌صورت زیر:
• «این موضوعات در حیطه بحث عمومی نیست.»
• یا: «نهادهای مسئول در چارچوب‌های حاکمیتی پیگیری می‌کنند.»
• یا: «نه تأیید می‌کنیم، نه تکذیب؛ امنیت ملی در سکوت محقق می‌شود.»
3. جلوگیری از تحلیل‌های رسانه‌ای درباره جزئیات فنی:
• نه گفت‌وگو درباره سانتریفیوژها.
• نه اشاره به خسارت‌ها.
• نه تحلیل تصاویر ماهواره‌ای.
4. دشمن را در سردرگمی نگه‌داریم:
• اگر مدعی‌اند که فردو را نابود کرده‌اند، پس دیگر نیازی به بازرسی ندارند!
• بگذار باور کنند؛ ما هم کار خود را انجام می‌دهیم، بی‌سروصدا.
عزیزان :
ما اکنون در مرحله‌ای هستیم که سیاست ایران در قبال موضوع هسته‌ای باید شبیه به مدل بازدارندگی رژیم صهیونیستی شود، البته با حفظ اصول اخلاقی و انقلابی.
🔻 سکوت امروز، قوی‌تر از هزار پاسخ است.
🔻 ابهام، بزرگ‌ترین ضامن بازدارندگی است.
🔻 و «نمی‌دانم» سلاحی مرگبار در برابر طمع اطلاعاتی دشمن است.
⚠️ یادداشت پایانی: هرگونه اظهارنظر ناآگاهانه، ممکن است به‌صورت ناخواسته خیانتی اطلاعاتی تلقی شود.
