وقایع اخیر از منظری دیگر
دکتر سیدحمیدرضا قریشی، سردبیر
معمولاً وقایع را به صورتی که رخ می‌دهد از زوایای مختلف تحلیل می‌کنند. به این معنی که هر فردی از منظر خود به آن می‌نگرد و تفاسیر مختلف از واقعه واحد شکل می‌گیرد.
اگر ما بخواهیم با دید تاریخی به وقایع اخیر نگاهی داشته باشیم، می‌توانیم این سلسله اتفاقات را با وقایع ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی به صورت مقایسه ای بررسی نمائیم.
در سال‌های ابتدایی مخصوصاً سال 1360، انقلاب نوپای اسلامی را با مخاطره روبرو نمود که با عنایات الهی، توانمندی لازم جهت مقابله با آن‌ها در شاکله نظام تولید شد و در سایه رهبری داهیانه امام خمینی(ره) و با استفاده از پتانسیل‌های ویژه‌ای که امت اسلامی و ملت شهیدپرور ایران داشتند، از قوه به فعل تبدیل گردید.
از دست دادن ستون فقرات مدیریت کشور به تنهایی می‌توانست دلیلی برای فروپاشی نظام باشد.
از طرفی فقدان بنیه لازم در کشور برای مقابله با بحران‌ها و نبود سیستم مشخص برای ساماندهی اوضاع، مزید بر علت بود.
با مقایسه وضعیت آن روزها با شرایط ایران اسلامی از روز 23/03/1404 میتوان، شروع درگیری با نظام سلطه و تسرّی حملات ددمنشانه رژیم سفاک و کودک کش صهیونی، به داخل کشور جمهوری اسلامی ، تکرار تاریخ را در سطحی دیگر به وضوح مشاهده کرد.
در جایی که ستون فقرات مدیریت ایران دفاعی کشور را در مدت کوتاهی از این ملت بگیرند و در خلاء وجودی آنان به کشور حمله نموده و ژست پیروزی میدان به خود گرفتند. این در حالیست که این رژیم جعلی پس از کشتار زن و کودک و افراد بی گناه در غزه، با چراغ سبز امریکای جهان خوار با بکارگیری جاسوسان و مزدوران داخلی اقدام به این عمل زشت نمود.
غافل از اینکه این بار، پس از 46 سال قابلیت بازیابی مدیریت کشور، توانست در مدت 24 ساعت کلیه نواقص را برطرف نماید و دوباره با بهره‌گیری از نفس مسیحایی رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی، حضرت امام خامنه ای (مدظله العالی) و نیز با یاری ملت فهیم و مقتدر ایران اسلامی، کلیه مناصب کلیدی نظام دفاعی را ترمیم و مهیای ادامه فعالیت نماید.
بدلیل اهتزاز از طولانی شدن مقاله تنها به یک مقایسه بسنده می‌کنم و آن مقایسه تصمیم تاریخی امام خمینی (ره) در شکستن حکومت نظامی روز 21 بهمن 1357 که منجر به پیروزی در روز 22 بهمن گردید با برگزاری راهپیمایی 10 کیلومتری غدیر در 24 خرداد 1404.
هر دو واقعه در شرایط یکسان و در سخت ترین مراحل مبارزه با دشمن شکل گرفت و با عنایت حضرت ولیعصر(عج) و رهبری خردمندانه امامین انقلاب اسلامی به سرانجام رسید.
در واقعه اول در سال 1357 حتی گمان پیروزی بر یک رژیم تا دندان مسلح توسط یک ملت، بدون ذره‌ای امکانات تسلیحاتی و دفاعی نمی‌رفت، رژیم اعلام کرد که برخلاف رویه گذشته، از ساعت 4 بعدازظهر، جکومت نظامی در کشور برقرار میگردد که به زعم خود به دنبال تحکیم پایه های رژیم پوشالی خود با سرکوب فعالان انقلاب با استفاده از عدم حضور مردم در میدان کنند.
که با تصمیم به موقع و خارق العاده که خود شرح مفصلی میطلبد، دستور حضور و عدم اعتنا به حکومت نظامی از سوی امام (ره) صادر گردید و به این ترتیبکمر رژیم شاهنشاهی شکست و به 2500 سال سلطنت پادشاهان در این کشور خاتمه داده شد.
در این دوران هم در ساعت 4 بعدازظهر در شرایط جنگی که در روز 23/03/1404 به ایران اسلامی تحمیل شده بود، تصمیم حاکمیت بر این شد که مردم با وجود مخاطرات حتمی حاصل از چیرگی دشمن در ساعات اولیه حمله، در صحنه حضور یابند و در راهپیمایی 10 کیلومتری به مدت مشخص در مرکز شهر تهران شرکت کنند.
مردم شهیدپرور با وجود خطرات متصور، بدون اعتنا به شرایط وخیم امنیتی در مراسم شرکت نمودند و با این وصف توانستند پیام واضحی به جهان مخابره کنند که این ملت تحت زعامت ولایت فقیه هنوز هم توان تولید شگفتانه همانند چهار دهه قبل را داراست و به یاری ذات الهی امیدوار است.
این حضور به موقع، سبب شد تا نیروهای مسلح بتوانند در راستای تنبیه متجاوز، اقدامات خوبی انجام دهند که در این زمینه میتوان به استیصال دشمن در مقابله با موشک‌های ایران اسلامی، علیرغم تبلیغات و سرمایه‌گذاری‌های زیاد در جهت رویین‌تن نشان دادن گنبد آهنین، فلاخن داود، آروتات و پاتریوت تعبیه شده برای حفاظت از سرزمین‌های اشغالی اشاره کرد.
با این اوصاف بایستی با یک ذهن باز و فارغ از سوءگیری‌های مرسوم، با این حرکت انقلابی، تحت عنوان انقلاب اسلامی مواجه شد و در قرن 21 شکوفایی جکومت دینی را تحت رهبری ولایت فقیه نظاره کرد.
حرکتی که توانسته با اتکاء به قدرت لایزال الهی و پتانسیل‌های موجود در مردم حامی خود ( با تئوری همراهی امام و امت) نظامی با ریشه را برای الگوسازی به سایر ملل ارائه دهد و این میتواند زمینه ساز حرکت جهانی حضرت مهدی(عج) برای تحقق حکومت آن حضرت گردد.
به امید پیروزی حق بر علیه باطل
