عقب‌نشینی ترامپ: از تهدید تا اعتراف به اقتدار ایران
نجاح محمد علی، روزنامه‌نگار محقق در امور ایران و منطقه
اظهارات اخیر رئیس‌جمهور سابق آمریکا، دونالد ترامپ، دربردارنده‌ی اعترافی صریح به تغییر موازنه قدرت در منطقه پس از تجاوز ناکام صهیونیستی-آمریکایی علیه ایران است. ترامپ که همواره با لحنی تهدیدآمیز علیه جمهوری اسلامی سخن می‌گفت، این‌بار به زبان آرامش روی آورد و گفت:
«فکر نمی‌کنم هیچ‌یک از اسرائیل و ایران، از این پس به حمله به دیگری اقدام کنند.»
این جمله صرفاً یک دیدگاه سیاسی نیست، بلکه برآوردی استراتژیک بر پایه نتایج میدانی و امنیتی است که پس از ضربه دقیق ایران، چهره بازدارندگی صهیونیست‌ها را لرزاند و هرگونه رویارویی مستقیم را برای هر دو طرف، به‌ویژه رژیم صهیونیستی، پرهزینه و خطرناک کرد.
ترامپ در ادامه افزود:
«اسرائیل در روزهای اخیر به‌شدت آسیب دیده است.»
این سخن، اعترافی کم‌سابقه به شکست از درون اردوگاه آمریکایی-صهیونیستی است و بیانگر فشار گسترده‌ای است که رژیم اشغالگر از جنبه سیاسی، نظامی و حتی اجتماعی با آن روبروست؛ به‌ویژه پس از آشکار شدن ناکارآمدی دفاعی آن در برابر ضربات «وعده صادق ۳» که موازنه‌ها را دگرگون کرد.
اظهار ترامپ درباره احتمال دیدار با ایرانی‌ها در هفته آینده نیز نشان‌دهنده‌ی این نکات است:
✅ اعتراف آمریکا به ضرورت بازگشت به مسیر دیپلماسی پس از شکست گزینه جنگ
✅ درک دیرهنگام از اینکه ایران نه یک کشور تهدیدگر، بلکه قدرتی منطقه‌ای است که باید به آن احترام گذاشت
✅ تلاشی برای حفظ آبرو پس از ناکامی نظامی و اطلاعاتی
ترامپ که سال‌ها وعده سرنگونی نظام ایران را می‌داد، اکنون می‌گوید:
«ممکن است به توافقی برسیم و در نهایت، نوعی رابطه با ایران داشته باشیم.»
این سخن، شکستی نرم و اعتراف به تسلیم در برابر واقعیتی است که ایران با محور مقاومت و اقتدار خود آن را رقم زده است. جمهوری اسلامی نشان داده است که نه‌تنها پاسخ می‌دهد، بلکه می‌تواند نفوذ کند، غافلگیر کند و در عین حال از گرفتار شدن در دام جنگ فراگیر اجتناب ورزد.
🔻 نتیجه‌ای که ترامپ و دیگران به آن رسیدند:
ایران امروز تنها یک کشور مقاوم نیست که در برابر دیکته‌ها سر خم نکند؛ بلکه بازیگری فعال و تعیین‌کننده در سطح منطقه است که با تحمیل معادله‌ای جدید، آمریکا و رژیم صهیونیستی را به عقب‌نشینی واداشته و حتی ترامپ را به اعتراف وادار کرده که:
«جنگ دیگر گزینه‌ای روی میز نیست.»
جمهوری اسلامی ایران پیروز شد، زیرا هرچند به‌دنبال جنگ نبود، اما برای آن آماده بود، و این، جوهره‌ی قدرت واقعی است.
