«بشارت فتح»… از پاسخ محدود به تحول استراتژیک !
نجاح محمد علی، روزنامه‌نگار محقق در امور ایران و منطقه
بسم الله الرحمن الرحیم ﴿فَمَنِ اعْتَدَى عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَیْکُمْ﴾
در سپیده‌دم نقطه عطفی در تاریخ منازعه در غرب آسیا، ایران بار دیگر تأیید کرد که نه در جایگاه «دریافت‌کننده» است، چنان‌که غرب می‌خواهد، بلکه همیشه در جایگاه کنشگر، پیشگام و ضربه‌زننده قرار دارد. عملیات «بشارت فتح» که بزرگ‌ترین پایگاه نظامی آمریکا در منطقه – پایگاه هوایی العدید در قطر – را هدف قرار داد، هرچند پاسخی موشکی به تجاوزی بود که تأسیسات هسته‌ای ایران را هدف قرار داده بود، اما به اعتراف همه، نقطه عطفی تاریخی در ترازوی بازدارندگی و رویارویی میان جمهوری اسلامی و محور تجاوز آمریکایی-صهیونیستی بود.
◾️ از تجاوز هسته‌ای به پاسخ موشکی
چند روز پیش، نیروهای آمریکایی تجاوزی مستقیم و خطرناک علیه تأسیسات هسته‌ای ایران در فردو، نطنز و اصفهان انجام دادند، به گمان اینکه این ضربه ناگهانی، داخل ایران را آشوبناک کرده و توانایی‌های بازدارندگی تهران را تضعیف خواهد کرد. اما محاسبات آن‌ها دقیق نبود، زیرا ایران امروز، آن ایرانِ مراحل پیشین نیست.
تهران در زمان، مکان و شیوه‌ای که خود می‌خواست پاسخ داد: شش موشک بالستیک دقیق از عمق خاک ایران به سوی پایگاه العدید شلیک شد، همان تعداد موشکی که آمریکایی‌ها در تجاوز خود استفاده کرده بودند، که این امر نشان‌دهنده توازن دقیقی در پاسخ متقابل است، نه انتقامی تصادفی و نه نمایشی بی‌محتوا.
◾️ پیام دوگانه: به دشمن و دنباله‌روهایش
بیانیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی صریح بود: «ما هیچ تجاوزی به حاکمیت‌مان را نمی‌پذیریم و هیچ تعرضی بدون پاسخ نخواهد ماند.» در عین حال، ایران پیام‌های دقیقی به کشورهایی که میزبان پایگاه‌های آمریکایی هستند، از جمله قطر و بحرین، ارسال کرد:
حضور آمریکایی‌ها در خاک شما ضامن امنیت شما نیست، بلکه باری بر دوش شما و دلیل مستقیمی برای تهدید ثبات شماست.
آژیرهای هشدار که در منامه به صدا درآمد، اظهارات آشوبناک دوحه، و ترس‌های فزاینده در دیگر پایگاه‌های آمریکایی، شکنندگی پوشش امنیتی آمریکا را نشان داد و اینکه دوران «چتر غربی» به پایان رسیده است.
◾️ پس از «بشارت فتح»: عقب‌نشینی ترامپ
آنچه در محاسبات نبود، این بود که پاسخ ایران به عقب‌نشینی بزرگ در موضع سیاسی آمریکا منجر شد. رئیس‌جمهور دونالد ترامپ، که علناً ایران را تهدید کرده بود که در صورت پاسخ، با عواقب روبه‌رو خواهد شد، مجبور شد ظرف شش ساعت آتش‌بس کامل اعلام کند و سپس به دروغ ادعا کند که ایران پیش‌تر واشنگتن را از عملیات مطلع کرده بود تا از تلفات جلوگیری شود.
این ادعا، حتی اگر صحت داشته باشد، خود پیروزی سیاسی برای ایران است، زیرا به جهان ثابت می‌کند که جمهوری اسلامی از موضع قدرت، مشروعیت و مسئولیت‌پذیری عمل می‌کند و نه دولتی بی‌پروا یا ماجراجو.
◾️ چه کسی نبرد را مدیریت می‌کند؟ عقل‌ها، نه فریادها
ایران با واکنش غریزی عمل نکرد. ضربه را جذب کرد، محاسبات دقیقی انجام داد، سپس با روشی سنجیده، منضبط و استادانه پاسخ داد. این همان چیزی است که تحلیلگران آمریکایی بیان کردند:
این فقط «پاسخ به ضربه» نیست، بلکه پاسخی استراتژیک به گفتار ترامپ، توازن‌های پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، و تلاش برای بازپس‌گیری ابتکار عمل میدانی از سوی دشمن است.
تفکر ایرانی فراتر از دفع تجاوز بود؛ ایران نبردی منطقه‌ای-بین‌المللی بلندمدت را با ابزارهای هوشمند مدیریت می‌کند و می‌داند چه زمانی شمشیر خود را برافرازد و چه زمانی سیلی را ماهرانه فرود آورد.
◾️ فروپاشی توهمات درام صهیونیستی
در سریال تبلیغاتی که در سال ۲۰۲۰ پخش شد، دستگاه‌های تبلیغاتی دشمن، ایران را چنان به تصویر کشیدند که «موساد به راحتی به آن نفوذ می‌کند و عواملش مانند ابرقهرمانان در برابر ایرانی‌های ساده‌لوح هستند». امروز، در واقعیت، نتایج کاملاً برعکس است.
ایران ضربات را جذب کرد، آثار آن‌ها را مدیریت کرد، سپس به حمله روی آورد و ثابت کرد که توانایی‌اش در مقاومت، حمله و دقت، فراتر از تمام تصوراتی است که رسانه‌های غربی و دستگاه‌های اطلاعاتی آن‌ها ترسیم کرده بودند.
◾️ سردرگمی کشورهای منطقه و فشار بر کاخ سفید
کل منطقه امروز در حال بازنگری محاسبات خود است. پس از «بشارت فتح»، پیام‌های متعددی از ریاض، دوحه و منامه به واشنگتن رسید: «شر خود را کم کنید، ایران را تحریک نکنید و ما را به جنگی که نمی‌خواهیم نکشانید.» شاید این واقعیت را منعکس نکند، اما مهم این است که پیام رسیده است.
ترامپ، که همیشه به «دوشیدن تریلیون‌ها» از کشورهای منطقه افتخار می‌کرد، اکنون با فشار معکوس روبه‌روست: ماجرا را متوقف کنید، ما نمی‌خواهیم هدف موشک‌های جمهوری اسلامی باشیم. امشب، ترامپ با چیزی روبه‌رو شد که در تمام دوران ریاست‌جمهوری‌اش تجربه نکرده بود: انزوای واقعی، آشوب خلیجی، خشم داخلی، و تمسخر از سوی پایگاه حامیانش.
◾️ ایران تغییر کرده… و آن‌ها نفهمیده‌اند
جمهوری اسلامی امروز با هر آنچه پیش از این بود، متفاوت است. از «وعده صادق ۱» تا «بشارت فتح»، تهران راه درازی در توسعه نظامی، سیاسی و فناوری پیموده است. ایران منتظر زمان و مکان مناسب برای پاسخ نمی‌ماند، بلکه زمان و مکان را خلق می‌کند و ریتم را تحمیل می‌کند.
موشک‌هایش با دقت به اهداف اصابت کردند. دفاع ناتو در رهگیری آن‌ها ناکام ماند. و تهران بدون پرده‌پوشی مسئولیت آن را بر عهده گرفت. ایران دومین کشوری در تاریخ معاصر است که پایگاه‌های آمریکایی را بمباران کرده و مسئولیت آن را اعلام می‌کند، پس از ویتنام.
◾️ معادله‌ای جدید در منطقه
آنچه پس از «بشارت فتح» است، مانند پیش از آن نیست. پایگاه‌های آمریکایی دیگر نقاط قوت نیستند، بلکه خطرناک‌ترین نقاط ضعف پروژه آمریکایی در غرب آسیا شده‌اند. اتحادهای شکننده شروع به فروپاشی کرده‌اند. و افسانه‌ها در حال فرو ریختن‌اند.
ایران نه تنها با موشک‌هایش پیروز شد، بلکه با منطقش، پاسخ متعادلش، پیام اخلاقی و حاکمیتی‌اش، توانایی‌اش در کنترل ریتم، عبور از هرج‌ومرج، و تحمیل منطقی جدید پیروز شد:
«هر که تعرض کند، مجازات می‌شود. هر که سکوت کند، پایمال می‌شود. و هر که بی‌طرف بماند، فردا بهای آن را خواهد پرداخت.»
و امروز، جمهوری اسلامی به جهان می‌گوید: ما در پی جنگ نیستیم، اما از دفاع از سرزمین و کرامتمان عقب‌نشینی نخواهیم کرد.
و بدین‌سان، دشمن ناچار به عقب‌نشینی شد، صدای بلند در برابر آرامش قاطع فروکش کرد، و دست جمهوری اسلامی بار دیگر بالا رفت، تفنگ در دست، و خطوط شرق جدید را ترسیم کرد.
