از شهادت تا بازدارندگی: جمهوری اسلامی ایران در قلب نبرد سرنوشتساز

نجاح محمد علی، روزنامهنگار محقق در امور ایران و منطقه
در سحرگاه روزی خونین، دشمن زبون و زخمخورده، به جنایتی تازه دست زد. فرماندهان میدانی، دانشمندان هستهای، و استوانههای اصلی محور مقاومت، آماج حملهای قرار گرفتند که هدف آن، نه فقط ترور افراد، بلکه شکستن هیبت ایران و تضعیف بازدارندگی آن بود. این حمله، تلاشی برای درهم شکستن توازن وحشت میان جبهه مقاومت و رژیم صهیونیستی موقت بود.
شهادای ایران، قاده المقاومه واقعیاند. آنان که با بصیرت انقلابی و ایمان به ولایت فقیه، خط مقدم دفاع از امت اسلامی را ترک نکردند. هر شهید، ستونی از قدرت منطقهای ما را تشکیل میدهد، و هر قطره خون، سدی در برابر پروژه تطبیع و خیانت به قدس است.
این فرماندهان، در میدان نبرد بودند، نه در سالنهای کنفرانس. آنان هنگام خطر نمیگریزند، در برابر فشارها سازش نمیکنند، و زمانی که خون بیگناهان در فلسطین جاری است، عقبنشینی نمیکنند. اینان به ما آموختند که دفاع از فلسطین با شعار نیست، با خون و موضعگیری واقعی است.
مکتب امام خمینی نه یک خاطره تاریخی، بلکه منبع جاری عزتخواهی و مقاومت فعال است. او به ما آموخت که شهادت پایان نیست، بلکه آغاز حیات ملتهاست. همان خط امام که امروز توسط خلف شایستهاش، حضرت آیتالله خامنهای، با اقتدار تداوم دارد و مسیر روشنی برای امت ترسیم کرده است.
رژیم صهیونیستی، با همراهی آشکار مثلث خبیث واشنگتن، تلآویو و برخی پایتختهای مزدور عربی، گمان میبرد که با ترور چند نفر میتواند اراده امت را بشکند. اما این جنگ، یک نبرد تمدنی است، نه صرفاً تقابل نظامی. جنگ میان ایمان و الحاد، کرامت و ذلت، حق و باطل است.
در معادله مقاومت، ایران قلب تپنده میدان است. ایران تنها کشوری است که با صبر استراتژیک و قدرت هستهای بومی، توازن قوا را به نفع امت اسلامی تغییر داده است. قاده المقاومه ما کسانیاند که حزام الأمان لغزه را شکل دادند، پشتیبان صادق قدس بودند و سیلی محکمی بر صورت هر پروژه تسلیمطلبانه زدند.
امروز، ایران هزینهای بزرگ پرداخت میکند چون تنها کشوری است که نمیخواهد فلسطین تنها بماند. به همین دلیل است که مورد هدف قرار میگیرد. دشمن میداند که ایران، نقطه اتصال جبهه مقاومت و ستون فقرات آن است.
این حمله، در دل خود اعترافی بزرگ است. دشمن فهمیده است که تکیهگاه واقعی فلسطین، ایران است. همان ایران که با وجود تحریم، محاصره و تهدید، حاضر نشده در برابر پروژه صهیونیسم جهانی عقبنشینی کند.
معادله امروز بسیار ساده است: اگر ایران سلاح هستهای نداشته باشد یا حداقل اعلام نکند که در حال نزدیک شدن به سلاح نظامی است، دیگر نمیتوان از حفظ بازدارندگی سخن گفت. رژیم صهیونیستی و ترامپ، جمهوری اسلامی را در برابر این انتخاب قرار دادهاند: بودن یا نبودن.
اما چالش اصلی امروز، صرفاً پاسخ نظامی به این حمله نیست. بلکه مسئله درونی نیز جدی است. امروز در داخل، جریانی با گرایش ناسیونالیستی معتقد است که این جنگ حاصل دوری ایران از منافع ملی و پرداختن به مسائل جهان اسلام و عرب است. این نگرش، همان چیزی است که دشمن برای آن سرمایهگذاری کرده است.
برخی گمان میکنند با خروج از پرونده فلسطین، میتوانند ایران را نجات دهند. اما واقعیت این است که امنیت ایران، بدون امنیت قدس، سراب است. رفاه بدون عزت، خیالی بیش نیست. فلسطین قضیه اسلام است، نه مسئله عرب. کسی که آن را رها کند، عملاً از امت خارج شده است.
پاسخ ایران، باید فراگیر باشد. دیگر نباید فقط به اهداف مشخص یا پاسخهای موضعی اکتفا کرد. امروز زمان پاسخ به همه حامیان رژیم صهیونیستی در منطقه است: پایگاههای آمریکا، نهادهای امنیتی رژیمهای خائن عربی، مراکز فرماندهی و لجستیک دشمنان امت اسلامی، باید در دایره پاسخ ایران قرار گیرند.
ما در میدان تنها نیستیم. حزبالله، انصارالله، حشد الشعبی، نیروهای مردمی بحرین، افغانستان، پاکستان، سوریه و لبنان، جبهه الشرفاء را تشکیل میدهند. جبههای که آماده است برای کرامت اسلامی، ایستادگی کند.
شهادت عزیزان ما نشانه ضعف نیست، بلکه بیانگر این است که ملت ما در مسیر صحیح قرار دارد. این خونها منجر به زایش نسلی خواهند شد که با شهامت، با سلاح، با ایمان، مسیر حاج قاسم سلیمانی را ادامه خواهند داد.
امروز باید محاصره روانی را در هم شکست. باید افکار عمومی امت اسلامی و آزادگان جهان را از طریق رسانههای مقاومت بیدار کرد. جنگ نرم در این مرحله، مکمل جهاد سخت است. باید الگوی مکتب حاج قاسم را تبیین و ترویج کرد، تا امید و اراده دوباره در دلها زنده شود.
ایران در نقطه جوش تاریخی قرار دارد. انتخابی سرنوشتساز در پیش است: یا ایستادگی با تمام توان، یا تسلیم در برابر پروژه ذلت. و ملتی که خمینی کبیر تربیت کرد، ملتی است که هرگز زانو نمیزند. همانگونه که رهبر حکیم انقلاب فرمودند: «دوران بزن در رو تمام شده است.»
ایران، امروز نهتنها در خط مقدم مقاومت، بلکه در نوک پیکان تمدن اسلامی قرار دارد. دشمن میخواهد آن را متوقف کند، اما خون شهدا سندی بر شکست اوست.
این مقاله، دعوتی است به بازگشت به اصول، به بازسازی روحیه انقلابی، و به وفاداری به میراث خون شهدای ایران. آنان که رفتند، پیام دادند: امت ما، أمه لا تُهزم، ملتی که میمیرد اما تسلیم نمیشود. و این وعده، نه شعار، که آینده محتوم است.