ارزش آفـریـنـی در قـالـب تــاب آوری، از تفکر و ایده تا عمل

۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۳

۰ ۱۳۳ خواندن این مطلب ۳ دقیقه زمان میبرد

دکتر مصطفی ریاحینی مرکز رشد شهید فخری زاده، کارگروه علوم شناختی- دکتر بیژن یاور:

اشاره:

در شماره پیشین این نشریه به کلیاتی من باب ارزش آفرینی و کارآفرینی پرداختیم و اشاره نمودیم که کلمه “کارآفرینی” معادل واژه Entrepreneurship و کارآفرین یا Entrepreneur در نظـر گرفتـه شده وکارآفریـن، فردی در نظر گرفته می‌شود که توانایی و تمایل قابل توجهی برای ایجاد، مدیریت و موفقیت در یک مجمـوعه یـا ساختـار استـارتاپـی در کنـار ریسک‌های مربوط به آن برای سـود بردن را دارا می باشد. در این شماره به مدیریت بحران، تاب آوری و ارزش آفرینی می پردازیم:

مدیریت بحران، تاب آوری و ارزش آفرینی

همانطـوریکه اغلب صاحبنظـران در حـوزه مدیریت شرایـط اضطراری به آن معتقـدند: بحران‌ها، نقطه عطفـی برای تغییـر به سمت مثبت یا منفی هستند و بسته به اینکه پهنای باند ذهنی برنامه ریزان و مدیران چگونه باشد پذیرش آن به سمت مثبت یا منفـی تعیین خواهد شد.

بدین معنا که اگر فرد مورد نظر دارای پهنای باند ذهنی بیشتری بوده و جوان باشد می تواند شرایط ایجاد شده توسط انواع شرایط اضطراری و از جمله آنها بحران ها را به سمت مثبت هدایت نموده و آنها را تبدیل به فرصتی استثنایی برای توسعه آینده نماید که ممکن است در شرایط عادی چنین امکانی وجود نداشته باشد. در جهان نماد تاب آوری فنر می باشد و از علم مکانیک نشات گرفته است.

در کشـور عزیـزمـان، ایـران اسلامـی بـرای تاب آوری می‌تـوان از نمادی خـاص به عنوان نماد تاب آوری استفاده نمود. این مورد یک گونه نادر آبزی با نام “میگوی بچه وزغی1 ” که به دلیل شباهت ظاهری میگو به نوزاد غورباقه به “بچه وزغی” معروف شده است. این گونه توانایی زیادی در رشد و تولید مثل دارد بطوری که در یک دوره زیست دو تا سه هفتـه ای به بلـوغ و تولیـدمثـل می رسـد و می‌تواند تخم‌هایی با قابلیت مقاومت در برابر خشکسالی تا دوره 20 ساله را تولید کند که پس از بـارندگی و آبگیـری مجـدد آبگیرها و برکه‌ها تبدیل به موجود زنده می شوند و همین چرخه زیستی را طی می کنند.

این گونه مربوط به گناباد خراسان رضوی می باشد که متعلق به دوره دایناسورها می باشند. نمونه های دیگری از این جانداران هم در جهان که به ندریت دیده می شوند وجود دارد.

ارزش آفرین یا در آرزوی ارزش آفرینی؟

“در آرزوی ارزش آفرینی” یا ”Wantrepreneur” یعنی “فردی که در آرزو یا خواهان ارزش آفرین یا کارآفرین بودن یا شدن است”. یا به عبارتی ساده تر “فرد آرزومند ارزش آفرین یا کارآفـرین بودن”، واژه‌ای است نسبتاً جدید که در مبحث ارزش آفرینی یا کار آفرینی مطرح می‌گردد و به معنای فـردی است که بـاور دارد که ایده‌های خوبـی برای ابتکارهـا و کسب و کارهای جدید دارد وشاید هم براستی ایده‌ها و ابتکارهای خوبی برای انجام داشته باشد.

اما در عمل و حقیقتاً نتوانسته از مدیریت و عهده هر کدام از آنها برآمده و نتوانسته در برداشتن آنها از زمیـن موفـق باشـد و آن را عملـی نمایـد و ایده اش در حد ایده باقی می ماند. در حالیکه یک ارزش آفرین در اسرع وقت ایده را به کسب و کار ودر اصل آن را به طرحی اجرایی تبدیل نموده و آن را عملیاتی می نماید. به طور ساده تفاوت “فرد ارزش آفرین” یا همان “کار آفرین با فـرد در آرزوی ارزش آفرینی” یا همان “در آرزو یا خواهان کارآفرینی” این است که Entrepreneur بیشتر فردی ارزش آفرین و عملیاتی است، حال آنکه wantrepreneur فردی غیر عملیاتی و بیشتر خیال پرداز است.

نتیجه اینکه اگر بخواهیم ارزش آفرینی از تفکر و ایده به عمل ختم شده و پایداری و استمرار لازم را در برابر شکنندگی های محیطی داشته باشیم باید بدانیم که فعالیت مستمر، با در نظر گرفتن انواع ریسک ها، استفاده از نیروی جوان، مبتکر، کاری و به ویژه دارا بودن شرایط و ویژگی های تاب آوری، لازم است! متفاوت بیندیشیم!