نبض تولید در دست تامین مواد اولیه
محمد شیرزادگان، عضو کمیسیون صنایع اتاق ایران، در گفت‌‌‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» در خصوص مصائب و مشکلات تامین مواد اولیه برای صنعتگران و نحوه مواجهه تولیدکنندگان با این مساله گفت: صنعتگران در تامین مواد اولیه خود با عدم‌کنترل مواجه شده‌اند. صنف ما یعنی صنف اتانول و الکل طبی که با بخش‌های سلامت و آرایشی‌بهداشتی کشور ارتباط مستقیم دارد، هفته‌‌‌ای یک‌بار یا حتی دو روز یک‌بار، با رشد قیمت مواد اولیه مواجه می‌شود.
این مواد اولیه ضایعات قند و شکر است. روزگاری این ضایعات به صورت رایگان در اختیار ما قرار می‌گرفت و بعد از آن نیز با قیمتی در حدود ۲تومان در ازای هر کیلو، این مواد را تهیه می‌کردیم، اما اکنون این مواد را با قیمتی در حدود ۱۴هزار تومان به‌ازای هر کیلو تهیه می‌کنیم و این قیمت نیز به‌شدت در نوسان است. در کارخانه و انجمن ما این موضوع دغدغه اصلی است. با رشد قیمت مواد اولیه، قیمت دارو، قیمت مواد آرایشی‌بهداشتی و قیمت محصولات حوزه سلامت نیز با نسبتی مستقیم با رشد مواجه می‌شود. اگر نتوانیم تامین مواد اولیه در کشور و به‌خصوص در این حوزه را به‌درستی کنترل کنیم و با این افزایش قیمتی مواجه باشیم اتفاقی سخت رخ می‌دهد. همچنین با توجه به سخت‌تر شدن وضعیت معیشتی مردم، تامین دارو توسط آنها سخت‌تر می‌شود و سلامت جامعه به خطر می‌افتد.
وی افزود: در تامین مواد اولیه، نظارت و کنترلی وجود ندارد و ما به عنوان تولیدکننده با مشکلات زیادی مواجه شده‌ایم. برای مثال در کارخانه کوچک ما، سرمایه در گردش برای تامین مواد اولیه ۱۶میلیارد تومان در سال گذشته بود که اکنون این رقم به ۱۳۰میلیارد تومان رسیده است. این ۱۳۰میلیارد تومان به‌راحتی تامین نمی‌شود. به گفته او هیچ تسهیلاتی نیز در اختیار صنایع قرار داده نمی‌شود که اختلاف قیمتی مواد اولیه با گذشته را پوشش دهد. ما حتی نامه‌ای از آقای مخبر به عنوان معاون اول رئیس‌جمهور گرفتیم تا به صنایع کمک شود، اما وزیر صمت، معاون وزیر صمت و رئیس سازمان حمایت از تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان، هیچ‌یک نتوانستند کاری از پیش ببرند. در سال گذشته کارخانه‌های ما با نیروهای زیادی با تعطیلی چندماهه روبه‌رو بودند، چون مواد اولیه‌ای در اختیار نداشتیم.
شیرزادگان در ادامه گفت: ۱۰سال است که شعار کشور توسط رهبری در حوزه حمایت از تولید تبیین می‌شود اما هیچ کس این موضوع را پیگیری نمی‌کند. تنها موانع سد راه تولید در کشور که منجر به اشتغال‌زایی است، تامین مالی و تامین مواد اولیه است. کشور چین که اکنون به عنوان دوست ما شناخته می‌شود، از تولید به همه چیز رسید و اقتصاد چین در وضعیت کنونی با اقتصاد آمریکا به رقابت می‌‌‌پردازد. اقتصاد چین از تولید، اشتغال‌زایی و صادرات به اینجا رسیده است، اما در ایران حمایتی از این بخش نمی‌شود. چطور می‌توان به انجام امور پرداخت وقتی نمی‌توان در کمترین مقدار و میزان برای تهیه مواد اولیه تسهیلات دریافت کرد و بانک‌ها از ما انواع وثایق و ضمانت‌نامه‌ها را می‌خواهند؟ تولید در وضعیت کنونی نیاز به حمایت دارد، اما این حمایت در برهه فعلی مشاهده نمی‌شود.
