محمد رضا نصرالله زاده، دبیر انجمن مدیران رسانه ای ورزش ایران:
بدون هیچ شک و شبهـه ای بشر از همان ابتدای خلقت با واژه ای به نام خبر مواجه بوده است، زمـانی که انسانی واقعـه ای را برای فـرد دیگری بیـان می کرد، در واقـع کار خبر رسانی را انجام می داد، پس خبر و خبـرنگاری به نوعـی در ذات انسـان ها نهادینه است و انسانـی بر روی کره زمین یافت نمی شود که تا به امروز خبری را نقل نکرده باشد. با این مقدمه نسبتاً کوتاه به موضوع اصلی خودمـان یعنی اهمیت خبـر و خبررسـانی در دنیای کنونی می پردازیم، دنیایی که به سـرعت بـرق و بـاد در آن خبـرها جابجـا مـی شـونـد و دیگـر کمتـر کسی یـافـت می شود که امروز به منبعی از خبر متصل نباشد. خبرهایی که بعضاً سبب بیداری انسان ها شده و در آگاهی بخشی آنها نقش غیر قابل انکاری را بازی می کنند. همانهایی که خبرها را می شوند و آگاهی شان از آنچه در این دنیا در حال رخ دادن است بیشتر و بیشتر می شود. شاید تا به امروز شده باشد که در ذهن خود روزی را مجسم کنید که هیچ خبری در آن نباشد و اگر این اتفاق به فرض محال بیفتد دیگر دنیا چیزی برای اضافه کردن به مردم نخواهد داشت و یکنواختی مردم را کلافه خواهد کرد!
اینها را گفتیم تا این واقعیت را بازگو نمائیم که در راه بیداری یک جامعه، راویان این اخبار چه نقش تأثیر گذاری دارند. همان راویانی که دنیا امروز آنها را بنام خبرنگار می شنـاسد. خبرنـگارانی کـه با کمتـرین امکانات، بیشترین نقش را در آگاهی بخشی مردم یک جامعه ایفا می کنند. همانهایی که در مظلومیت آنها هیچ شکی وجود ندارد. همانهـایی که جهـل را می زدایند و چـراغ دانستن را برمی افروزنـد. خبرنگارانی که باید بکوشند تا در نهایت سلامت و صداقت خبـرهایی را به مـردم منتقل کنند که برای شنیدن و دانستن آنها بی تابی می کنند. در بین تمامی خبرنگاران تخصصـی، خبـرنـگاران ورزشـی جـایگاه ویژه ای در نزد مردم دارند، مردمی که با ورزش و شنیدن اخبار آن، در نشاط اجـتماعـی جامعـه نقش بسـزایـی بـازی می کنند. خبرنگارانـی که در معرفـی ورزشکـاران، قهرمانان، نخبه های دنیای ورزش، مدیران و مسئولان ورزشی و… نقش مهمی را دارند، امـا خودشـان همـواره نـاشنـاخته بـاقـی می مانند. همان خبرنگـارانی که از داشتن حداقل ها هم محروم هستند. همانهایی که هیچ کس قدردان تلاش آنها نیست، اما همه انتظار دارند که آنها در بهترین شرایط ممکن در خدمت آنها باشند.
متـأسفانه اکثر جامعـه ورزشی مـا دوست دارند که نداشتـه های آنها را خبرنگاران ورزشی با آب و تاب بنـویسند و آنهـا نیز در مقـام تلافی اگر واقعیتـی انعکاس یابد بلافاصله پروژه تهدید خبرنگـاران را شکل می دهند. یعنی همان آدم هایی که تا دیروز خود را شیـفتـه قلـم و شخصیـت آن خبـرنـگار می دانستند، به ناگاه با یک انتقاد بجا همه چیز را فراموش کرده و شمشیر خود را برای آنها از رو می کشند. آنها اگر ستایش کردن را بلد نیستند، در عوض شکایت کردن را خوب بلدند! 17 مرداد هرسال، روزی است که به نام روز خبرنگار مزین و نامگذاری شده است. همان روزی که مثل بقیه روزها برای خبرنگاران ورزشی می آید و می رود. همان روزی که نهایت محبت جامعه ورزشی به خبرنگاران این حـوزه تنها به چند پیـامک تکـراری خلاصه می شود! و چه مظلومند خبرنگارانی که به همین چند پیامک ساده هم دل خوشند! همانهایی که قرار است پاداش کار بی منت خود را از خدا دریافت داشته و منت بنده خدا را با خود همراه نداشته باشند. پس هـر روزتان مبارک دوستـان بی ادعا، قـلم تـان تیـز، نگـاه تـان ژرف و روز و روزگارتان بر وفق مراد.
