ستـار العیـوب باشیـم

سبحان یوسف وند، استاد حوزه و دانشگاه:

بدون مقدمه عرض کنم یکی از مسائل مهم که دین مبین اسلام اهتمام ویژه ای به آن داشته و مؤمنین را به آن سفارش نموده، حفـظ آبـروی مـؤمن اسـت از باب اهمیت این فضیلت اخلاقی که از اوصاف خدای متعـال هم می بـاشد همانا که حـرمت آبروی مؤمن بالاتر از حرمت خانه کعبه یاد شده است …

تکویناً: خدای متعال انسان را به گونه ای خلق کرده که باطن او بر همگان اشکار نیست لذا عیوب او کاملا پوشیده است.

از همیـن حیث مولا امیر مـؤمنان علـی (ع) فرمودند: لو تکاشفتم ما تدافنتم. اگر دل های شما بر هم آشکار می شد همدیگر را دفن نمی کردید. به تعبیری جنازه ها روی زمین می ماند … محبت و عنـایت و البته مسیـر برای مـا که بخواهیم خود را متصف به اخلاق خداوند بدانیم محرز، قابل لمس و روشن است …. اما آنچه وظیفه ما هست …

شرعاً: عزیزان من ما مؤمنین نسبت به مؤمن و برادران دینی خود وظایفی داریم که اهل بیت علیهم السلام حفظ آبروی مؤمن را تکلیف و اوجب واجبات دانسته… تا جایی که شخص مؤمن می بایست تا هفتاد عیب دینی برادر خود را بپوشاند … نسبت به اخبار منفی علیه برادران و خواهران دینی مان بدون تـأمل و تحقیق تصمیم گیـری نکنیم. چـرا؟ ممکن است عواقب جبران ناپذیری را برای شخص و خودمان به دنبال داشته باشد …

مـؤمن خـوش بیـن اسـت

محمد بن فضیل محضر امام موسی بن جعفر عـلیه السـّلام رسید و عرضه داشت : فدایت شوم! گاهی از برخی برادرانم چیزی که من اکـراه دارم، به مـن می رسد. وقتی از خود او می پرسم، انکار می کند؛ در حالی که برخی از افراد مورد اطمینان برایم همان (عیب) را نقل کرده اند!

امام علیه السـّلام در پاسـخ فرمود: ای محمد! گوش و چشم خویش را درباره برادرت تکذیب کـن. اگر پنجاه نفر نزد تو شـهادت دادنـد کـه وی چنین گفته، ولی او گفت چنین چیزی نگفتم، او را تـصـدیق و آن پنجـاه نفـر را تکـذیـب کـن. مبادا چیزی را که به بـرادرت آسـیب بـرساند، منتشر کنی؛ چراکه از جمله افرادی خواهی بود که خداوند درباره آنان فرموده است:«إنّ الّذین یـحبّون أن تـشیع الفاحشه فی الّذین آمنوا لهم عذاب ألیم فی الدّنیا و الآخره» «کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایـمان شـیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است»

از مصادیق بارز که با ایمان کاملاً سنخیت و رابطه مستقیم دارد همین فضیلت اخلاقی و سفارش شده است که آبروی مؤمن را حفظ کنیم، لذا بـی آبرو کردن دیگـران و پرده دری قطعاً با ایمان منافات خواهد داشت …. آبروی مؤمن در واقع شخصیت و تمام سرمایه و اعتبار اوست … سرمایه ای گرانبها که با سختی و رنج های بسیار آن را به دست آورده است. لذا بر ما لازم و واجب است به جهت حفظ آبروی مؤمن کوشا و هوشیار باشیم که مبادا چه آگاهانه چه جاهلانه به آبروی مؤمن لطمه ای وارد کنیم، چرا که ممکن است هیچگاه جبران نشود.

(عهـده دار آبـروی دیگـران باشیـم )

این موضوع آنقدر ارزشمند می باشد که خداوند متعال خود کفیل و عهده دار آن شده است. در روایتی آمده است که: پیـامبر اکـرم (ص) می فرماینـد: از خـداونـد در خواست کردم که در روز حسـاب، حسـاب رسی امت را به خودم واگذار کند که بندگان اگر لغزشی داشتند آبروی من پیش پیامبران پیشین نرود. خداوند پاسخ داد حساب آنها را خودم به عهده می گیرم که اگر لغزشی داشتند آبرویشان پیش تو نرود. (بدون تعارف)

امروزه متأسفانه جامعه ما کم و بیش گرفتـار غیبت و سعایت و بدگویی چه بسا هست و خدا داند که در بعض محافل و مجالس چه آبروها و حرمت هایی که ریخته نمی شود. آمده است که : مردی در حضور رسول خدا (ص) از کسی بدگویی کرد، در همان جا فرد دیگری از او دفـاع کرد. حضرت فرمودند : “کسی که جلوی آبروریزی برادر مـؤمنش را بگیرد، از آتش دوزخ در امان است” و در روایت دیگر است که فرمودند: “کسی که در غیاب برادر (مسلمان) خود از او دفاع کند، بر خداوند لازم است که او را از آتش جهنم محافظت کند”.

آثار و عواقبی در بی آبرو کردن دیگران هست که هم متوجه خود شخص و جامعه و هم متوجه شخصی که آبرو می برد خواهد شد. خوش بحال بنده ای که عیب خودش مانع از پرداختن به عیب دیگران می شود. نهایتاً عزیزان من دنبال عیب دیگران نباشیم، چرا که خداوند دنبال عیب ما خواهد بود حتی اگر آن عیب در خانه باشد رسوا می شود … پس به خاطر خودمان هم که شده آبروی مان را حفظ کنیم. باشد که ان شالله موجبات و مقدمات ظهور حضرت حجت مهدی موعود (عج) باشد …

عاقبت بخیری روزی مقدرتان ان شالله …