از بین رفتن بازارها؛ هزینه عدم‌ورود تکنولوژی
فناوریهای نوین مانند بلاک‌چین میتوانند در بحث معادن به ما کمک کنند. پهپادهایی که در حوزه اکتشاف کار می‌کنند، اکنون در مناطق صعب‌العبور به‌شدت کاربردی هستند. همچنین رآکتورهای هوایی در اکتشافات اولیه، مسیر ما را بسیار راحت‌‌‌تر کرده‌‌‌اند. فناوریهای نوین، اکتشافات را تسهیل می‌کنند، سرعت بیشتری به روند اکتشافات می‌بخشند و در نهایت هزینه اکتشافات را کاهش می‌دهند.
در بحث اکتشافات و فناوری، روش‌های معقول اکتشاف بسیار کمک‌‌‌کننده خواهند بود. تجهیزات اکتشافی و حتی نرم‌‌‌افزارهایی که برای بررسی و تحلیل نتایج اکتشافی به کار می‌‌‌روند، میتوانند عملیات ما را بسیار توسعه دهند. همه اینها جزو وظایفی هستند که سازمان ایمیدرو و تیم اکتشافات این سازمان می‌تواند به‌عنوان نهاد بالادستی کارخانه‌های معدنی انجام دهد. در حوزه‌های استخراج، ماشین‌آلات جدید استخراج زحمات را بسیار کم می‌کنند؛ زیرا فرآیند عملیات استخراج بسیار سخت، زمان‌بر و همچنین خطرناک است. اکنون کشورهای پیشرفته دنیا با تجهیزاتی که در اختیار دارند، تمام این هزینه‌ها را به حداقل رسانده‌اند. البته ما در این بخش‌ها توسعه لازم را پیدا نکرده‌ایم.فناوریهای جدید برای ما اقداماتی انجام می‌دهند که کار استخراج اقتصادی‌تر باشد؛ یعنی هزینه‌ها و قیمت تمام‌شده را کاهش می‌دهند. وقتی به‌عنوان تولیدکننده محصولی را با قیمت پایین‌تر تهیه می‌کنیم، در رقابت بازارهای جهانی برای فروش نیز دست بالا را داریم. یکی از علت‌های اصلی عدم‌رقابت‌پذیری ما در بازارهای بین‌المللی، تجهیزاتی است که از آنها استفاده می‌کنیم و هزینه تمام‌شده تولید هر نوع کامودیتی را در مقایسه با کشورهای دارای فناوری به‌شدت بالا میبرد. مصرف‌کننده و خریدار جهانی نیز ترجیح می‌دهند محصولات موردنیاز خود را از کشوری تهیه کنند که برایشان به‌صرفه‌تر است.
البته نباید این مساله را نادیده گرفت که ما در بحث انرژی وضعیت به‌وضوح بهتری در مقایسه با دیگر کشورهای دنیا داریم و توانایی رقابت‌پذیری ما نیز از همین‌جا نشات می‌گیرد. همین انرژی هم موجب شده است که سیاستگذار ما به فکر توسعه بقیه فناوریهای روز برای صنایع نباشد. اما این سیاستگذار در نظر نمی‌گیرد که با وجود چنین مزیتی اگر بتوانیم بقیه عوامل تسهیل‌کننده تولید را نیز وارد کشور کنیم، می‌توانیم معدن‌هایی با کیفیت زیاد و با قیمت تمام‌شده کم تولید کنیم. به این ترتیب می‌توانیم در منطقه یا حتی جهان حرف اول را بزنیم؛ در غیر‌این‌صورت و با این وضعیت دشوار تولید، صنایع ما در بازارهای جهانی اصلا قابلیت رقابت‌پذیری نخواهند داشت. همه می‌دانیم که ورود فناوری نوین به کشور در یک‌نگاه سطحی می‌تواند بسیار هزینه‌بر باشد؛ اما مجبور هستیم با وجود تمام این مشکلات و به هر قیمتی این فناوری را به کشور خود وارد کنیم؛ زیرا اگر به این سمت نرویم، در خارج از کشور قابل رقابت نیستیم و ممکن است در سال‌های آینده حتی بازارهای داخلی خود را از دست بدهیم.
منبع:دنیای اقتصاد
